De Belgische Illustratie. Jaargang 16

[p. 81]

[Nummer 11]

Onze gravures.

Terugkeer van den prijskamp.

Wij staan hier voor een recht waalsch tafreel, in eene kleine stad, en waarin de kunstenaar voortreffelijk den komischen kant van de heuchelijke gebeurtenis heeft weten weer te geven. Alles is hier waar, volkomen waar. Van het gapende volk af tot het achtbare schepen-collegie, dat de laureaten, teruggekeerd met den bloemtuil, van de verstkomenden, in eene lange redevoering verwellekomt.

terugkeer van den prijskamp, naar jules demeulen.

De klarinettist-direkteur, die de redevoering naarluistert en waarvan hij, we verwedden tien tegen een, geen woord verstaat, is een type van den burger-soldaat, en al de pluimbossen die achter hem komen, zijn van dezelfde gehalte. Zij vormen eene groep karikaturen, die Cham niet zou hebben verstooten.

Het drietal, burgemeeester en schepenen, zijn met waarheid getypeerd en we zouden zeker vroolijke oogenblikken beleven, als wij mochten hooren, wat die burgemeester wawelt van roem en grootheid, van eereglans verspreid over het stadje, van de voorvaders die van geluk trillen in hun graf, om de glorie door hunne zonen behaald!

Het is ook geene kleinigheid eenen prijs, den bloemtuil, in het concours national te behalen, ofschoon zekere kritiekers, die geen denkbeel hebben van wat kunst en roem is, beweeren dat men beter zou gedaan hebben den klarinettistdirekteur eene roode kool in de hand te geven. Die toch had nog door de hongerige laureaten Kunnen opg smuld worden, terwijl deze nu nog zouden kunnen gedwongen worden hunne roode pluimbossen in de marmit te steken, om ten minste den feestelijken dag ook feestelijk te kunnen gedenken.

Doch ‘kunst baart nijd’ zegt de oude spreuk en dit troost dan ook - de ‘artisten’ die door al de kinderen, de herbergpilaren en dienstmeiden bewonderd worden - en voorwaar! ze zijn wel bewonderenswaardig en wij danken den kunstenaar dat hij ze door zijn talent vereeuwigd heeft!

[p. 82]

Het kasteel van graaf de Liederkerke.

Geen streek in België is zoo rijk in schilderachtige punten als een goed deel van het Walenland, en vooralop de boorden van de Ourthe, de Lesse en de Amblève. Overigens, van deze schilderachtige boorden afwijkend, vindt men een aantal schoone vergezichten, die reeds in vroegere eeuwen, door adellijke heeren benuttigd werden, waarvan de puinen van kasteelen en versterkte verblijven nog getuigen. Onder de schoonste kasteelen, die men van Dinant uitgaande in de richting van Hann, aantreft, mag men dat rekenen van graaf de Liederkerke, waarvan wij hier eene afbeelding meedeelen. Het kasteel, dat een echt middeleeuwsch uiterlijk heeft, ligt in de gemeente Celles.

Tusschen vrienden.

Het tafreeltje dat wij hier onzen lezers te zien geven, is nog eene droomerij uit de dagen toen de kunst nog buiten het reële leven verkeerde en in het ongewone alleen hare kracht putte, altijd denkende dat er rondom ons geene poëzie te vinden was. Voorwaar, men hoeft slechts rond te zien, om het dichterlijke leven overal te ontdekken. De groote zaak is slechts te kiezen, en het zijn juist die welke hunne onderwerpen niet weten te kiezen, die zooveel wansmaak voor den dag brengen en het dagelijksche leven, als onderwerp, bij den kieschen en fijngevoeligen mensch in diskrediet brengen. Het beeldje van den duitschen schilder kan conventionneel zijn, het is toch zeer aantrekkelijk en het geheel moet noodzakelijk een allerliefste schilderij vormen.

Houten brug in Noord-Amerika.

De bouw der bruggen is onder meer dan een opzicht hoogst merkwaardig. Waren zij, in vroeger dagen, allen in stevig hout, dan heeft het ijzer dit laatste, in onzen tijd, vervangen en zien wij zelfs de treinen op de spoorwegen over de ontzaggelijke ijzeren gevaarten loopen, waardoor twee oevers aan elkander verbonden zijn.

In Noord-Amerika, waar men zooveel reusachtige werken uitvoert, worden, in de groote houtstreken, de bruggen nog zeer dikwijls in hout getimmerd, en deze wedieveren met de ijzeren in soliditeit. Op de Union-Central-Pacific weg (van New-York naar San Francisco) en hoofdzakelijk in het Rotsgebergte en de Sierra-Nevada, vindt men verschillende houten bruggen en viaduc's, die in stouten bouw voor de ijzeren niet moeten wijken.

Een dezer is de brug over de Dale-creek, die 40 meter hoog en 225 meters lang is. Wij geven er hier eene afbeelding van, die voorzeker belangrijk mag gezegd worden.