Ars moriendi

§ Die woninghe der onnoseler kinderkens die nae der dopen steruen.

DIe neghende woninghe is inden choer der nederster enghelen Ende in deze woninghe horen die onnosel kinderkens die ghestoruen zijn naden doopsel. want dat liden xpristi ihesu comt hem te baten. Ende alle die ghene dye onnosel ende sonder bedrieghenisse leuen. die horen in deze woninghe. ¶ Nu hebt ghy ghehoert dat inden huse des hemelschen vaders zijn veel woninghen ende daer werden die salighen mit groter vrouden gheloent. Augustinus seyt dat god zijn rijke veyl ghemaect heuet. ende daer omme ist van groten noden dat alle kerste menschen daer nae staen omme dat costelijke pant te copen. En wilt v niet ontsien daer voer te gheuen al dat ghij hebt want het is noch veel meer weerdich dan ghi daer voer gheuen moghet. Al ist saeke dat wi arm van eertschen goede zijn so moghen wij dat nochtans copen ouer mits doechdeliken werken. Want die coopman is god zelue diet veyl heeft ende deze en behoeuet noch gout noch siluer Bernardus die heylighe leerder sprect. Die almachtighe drieuoldicheyt heuet ons zaet gheseynt in eertrike. welckes vruchten wij vinden sullen inden ewijghen leuen. Want die hemelsche vader heuet ons gheseynt dat coern ende dat zaet des hemelschen brodes. ¶ Die soen heuet ons ghebrocht den reghen alder waerheyt. Die heylighe gheest gheuet daer toe cracht ende sonne schijn dat zaet te wassen. ¶ Die ewighe vader geuet ons die godlike ghenade. Die sone gheuet ons dat middel zijnre wijsheyt, ende alle crachten. Mer die heylighe gheest

[fol. 89r]

gheuet ons die beslutinghe zijnre goetheyt ende daer toe ewighe salicheyt. Dye enghelen des hemelschen houes leren ons blijschap in gode. ¶ Die.xij.apostelen maken in ons vast dat heilighe kersten gheloue. Die martelaren stercken ons dat wi verduldich zijn in onsen lijden. Die confessoren onderwisen ons die gerechticheyt. Die ioncfrouwen leren ende onderwisen ons die reynicheyt ende puerheyt. Die patriarchen ende die propheten die cierheyt des ewighen goets om ons te vercieren mit doechden.

§ O mensche scriuet in v siele dese hylighe woerden die sint Augustinus in den boecke sprack van der nutticheyt ende bequaemheyt des rouwen segghende. Totten ewighen leuen zalmen haesten te comen wantmen mach daer ewelick ende vmmermeer leuen. Een mensche is schuldich dusent werf meer te dencken op dat ewighe goet. dan op dat eertsce goet. iae hoe arm dat een mensche van eertschen goede is. want het comt hastelic al had een mensche der werlt goet ten mach hem niet helpen. Mer heuet hi verdient dat ewighe goet. dat mach hem te staden comen. ende daer zal hij hem ewelick in verbliden. Want inden tabernakel godes en is gheen steruen. daer en is gheen verdriet noch moyenisse. Mer daer is dye hoechste sekerheyt ende die ouerste zalicheyt ende die edelste vriheyt ende die alder vernoemste genoechlicheyt. Daer wort oeck veruult dat god die here sprect inden heylighen euangelio. Die menschen worden den enghelen ghelijck. ende die gherechtijghe schijnen als die zonne, inden rijcke des ewighen leuens. ¶ Cyprianus seyt in een epistole vanden zeden aldus. O du zalighe mensce ghi sult een groet verlanghen daer nae hebben hoe du haestelick sonder enich vertoeuen comen moeghet in dat lant des ewighen leuens. Want dat is een wonderlike ghenoechlike herberghe ende men en mach daer niemant wt werpen die daer in comt

§ Mercket o du salighe mensche hoe groten begheren dat god to dijnre sielen heuet. want hi begheert v vrolick te ontfanghen ende v vriendelicke te omme vanghen ende mit ghenoechten tot v te spreken Weest welcom mijn wtuercoren vrient nu wil ick v lonen ende cronen mit dye crone des ewighen leuens. ¶ Haestet v tot mij te comen want al dat hemelsce heer verwacht v op dat si v grueten moghen. ende op dat si v willecome heyten moghen. ende op dat al die heylijghen in v toecomste hem verbliden moghen. Haest u oeck want al dat hemelsche here comt v te ghemoete mit singhen ende mit ghenoechliken spele omme v siele te ontfanghen mit onsprekeliker blijscappen. Want ten is nimant inden hemelrike hi en heuet sonderlinghe bliscap ende vroude van dijnre toecomste.

¶ Deze zoete woerden sprect god die here tot den zundighen menschen op dat si hem haestelick bekeren ende comen tot der fonteynen der barmhertigheyt.