Capittel xxxvij.
DOe sprac die geest arent alle die woorden die ic v gheseit hebbe die heb ic v gheseit vander barmherticheit gods om v ende den genen te leren die gaerne tot gode waren ende dien sult ghi te weten doen diet van ynnicheit gaerne horen Doe seide arent. ic bin alte cranc van veruaernis die ic van v ghehat heb so dat ic geen sinnen en heb alle punten na te seggen Die gheest seide wat ic v geseit heb ten sal v niet vergeten Ende gi sult der veruaernis wel vergeten Ende genesen op een weinich datstu behouden selste