Van Arent Bosman: een mirakel dat geschiede int jaar 1433 in den lande van Cleve

¶ Capittel xiiij.

DOe ic dus arm wert ginc ic tot onsen pastoer ende claechde hem dat ic so groot ongheluc hadde. Doe seide die pastoer. dat is al dijnre groter sonden schult om dattu die heylighe dage niet en vierste ende dattu dan guet wilste winnen met quaden spelen ende met arbeiden Doe seid ich weder totten pastoer. Ic plach die apostel dagen te vieren ende die grote hoechtiden Doe sprac die pastoer. ten is geen groter vierdach dan die heilige sonnendach Doen seide ic weder die priester plegen doch te prediken. Sinte marien magdalenen dach salmen vieren gelijc der apostelen dach. Ende

[fol. b5v]

sinte niclaes dach salmen vieren ghelijck den heilighen sonnendach Doe seide die pastoer ten is geen meerre vierdach dan die heilighe sonnendach. Wilstu salich wesen an ziele ende an liue so hout die x. geboden ende vier den heiligen sonnendach ghelijc den paesdach. Doe ic hoerde dat dit die scult was van mijns guets ongeluc Doe sprac ic mijn biechte vanden aerbeit op den heiligen sonnedach ende dede penitencie ende vierde doe voort meer die heilighe daghen ende liet oec die quade spelen op die heilighe daghen Doe en sterf mijn haue niet meer ende wert doe weder rijc van guede ende sal hebben dat ewighe guet bi gode. Doe vraechde arent. hoe hiet die pastoer die di aldus bekeerde. Die geest antwoorde hy is gheheten sanctus adulphus ende quam na sijn doot opten derden dach bi gode met groter vroechden ende groot geselscap die al sonders hadden geweest ende al bekeert hadde met sijnre heiliger lere ende penitencie gedaen hadden ende waren alle sijnre verbeidende in penitencie ende in vroechden daerse god gewesen hadde sijnre verbeiden: Ende voort sprac dye geest so ist oec metten priesteren die quaet exempel den luden geuen als met giericheit met houaerdien met oncuscheit ende met quade spele die luden met hoer quade leren in pijn co-

[fol. b6r]

men die verbeiden dan dien priester tot hij oec sterf ende waren dan met groten iammer in meerre pinen. Ende als arent meer vraghen woude so wort die geest echter cranc dat hi niet spreken en conde ende was rechteuoert wech