|
| |
Van Mahomets opvoedinge, opkomste ende voortganck. IV. Capittel.
INden Iare doen meest alle het volck in Arabia van hongher storf, soo was ick swanger, ende konde my qualick onderhouden, dewijle ick van weghen het groote lichaem niet over het velt en konde om mijn voetsel te soecken, doch soo vant ick noch somtijts eenige kruyderen met welcke ick mijnen honger ten deele stilde, ende daer over seyde ick Godt grooten danck, ende ten laetsten so baerde ick, ende na desen so droomde my hoe ick mijnen man sagh, die boodt my sijn handt, ende leyde my aen een vlietende water, dat scheen soo wit als melck, ende was so soet als honinck, ende lieffelicker als safferaen. Ende van dit water beval hy my te drincken op dat ick vol melck soude werden, ende doen ick sulcks versocht hadde, so vermaende hy my ten laetsten dat ick driemael daer van drincken soude, ende doen dit geschiede, soo keerde hy hem tot my ende seyde: hebt ghy my oock gekent? ick antwoorde, neen, doen seyde hy tot my ick ben die gratia ofte den danck, die ghy t’allen tijde, in alle saken Godt vertrouwt, ende gegeven hebt, en nu bevele ic u dat ghy na Mecha sult trecken, daer ghy ontfangen sult allerley weldaden, ende u sal aen dese plaetse groote ghenade wedervaren: want ghy sult van daer weder komen klaerschijnende als de Mane, maer ghy sult dese saken geheel verborghen houden. Ende als hy met sijn eene hant mijn borst aenroerde, soo seyde hy: treckt nu voort met de genade Godts, die geve u den overvloet, niet alleen van melck, maer alle sijn weldaden. Ende als ick nu van desen droom ontwaeckte, soo was ick soo vol melck, dat mijn borsten een fonteyne ende waterstroom gelijck saghen, ende dit werdt des te grooter een wonder werck, dewijle doen ter tijt meest alle menschen in Arabia van honger storven daerom sy oock seer bleyck uyt haer aengesigt sagen, ende seer swart van honger waren. Want in alle huysen en hoordemen niet anders dan huylen ende weenen, men sagh niet dan krancke lieden, ende de aerde was geheel dorre, want sy en hadde noch kracht, noch sap: de boomen en bloeyden niet, noch sy en hadden gantsch gheen bladeren, ende men sach niet een eenich grasken. De woestijnen ende gebergten waren berooft van haer schoone lieffelicke groenicheydt: ende in dese ellende ende armoede soo gheschiede aen my een haestige veranderinge, alsoo | |
| |
dat ick goet van koleur, vet gesont ende sterck wert, soo dat alle menschen haer over my verwonderden, want over twee daghen was ick treurich, ende niet wel te passe, ende nu sagen sy my lustich ende vrolick, als of ick des Konincks Dochter ware. Op desen dagh ginck ick benevens ander vrouwen op het velt om kruyderen te soecken, ende siet doen hoorden wy een stemme vanden Hemel die seyde: Die alderhoochste Godt heeft van ’t Oosten tot het Westen verboden, dat niet alleen de menschen, maer oock de Engelen ende Duyvelen van dit Iaer niet baren en souden, ende dit en geschiede uyt geen ander oorsaeck, dan om dat Mahometh is geboren geworden, die is de Sonne des daeghs, ende de Mane des nachts, gaet nu ghy wijven, ghy sult voetsel genoegh vinden voor u ende uwe kinderen.
Doen wy nu dit gehoort hadden, soo zijn wy omgekeert, ende mijn medeghespelen verhaelden haer mans wat sy gehoort hadden, ende besloten de reyse nae Mecha te nemen. Ick en mijn man waren de laetste die uyt toghen, ende ick reedt op een Ezelinne, ende int voortrijden hoorde ick snellick dat het inden buyck mijnder Ezelinne rammelde, niet anders, dan als het yemant geschiet, die veel gedroncken ende niet gegeten heeft. Ende hierover seyde mijn man tot my, dat ick mijn Ezelinne aendrijven soude, ende beter voorthaesten, want de ander waren alreede tamelick wijt van ons wegh, ende na desen soo hoorde ick een stemme, die riep Hamen, Hamen: O Halima: Ick riep mijnen man, ende vraegde hem of hy oock dese stemme hoorde of ghehoort hadde? Hy sprack, wat soude ick ghehoort hebben, ghy zijt sot ofte zijt bevreest, drijft uwe Ezelinne voort, maer sy konde seer swaerlick over den wegh komen ende over ’t geberghte. Nu wy quamen in een dal, ende siet daer verschijnt ons een man, die hadde inder handt een klaer blinckende swaert, met welcke hy op den Ezel sloegh ende seyde: O Halima reyst voort in vrede, ende int heyl Godts, om u gesichte in ’t werck te vervullen, want ick wil u vande boose lieden ende onreyne gheesten bewaren. Ick riep weder mijn man ende vraeghde hem of hy desen man ooc gesien, ende sijn stemme ghehoort hadde? hy sprack, wat soude ick sien ende hooren aen sulcke plaetsen daer gheen lichamen noch stemmen en zijn, O ghy bevreesde, ende sloegh de Ezelinne wederom, die ginck daerna veerdich voort, alsoo dat wy het ander volck achterhaelden, die alrede eenen goeden wegh voor ons waren.
Des morghens quamen wy aen een plaetse maer twee mijlen van Mecha geleghen, ick was eensdeels moede, ende sette my neder, ende sandt mijnen man in het huys van Abdalmutalif, maer het kindt, namelic de sone van Abdalla, genaemt Mahometh, en wilde aen geen van die vrouwen haer borsten suyghen, hoe veel harer daer by waren, daerom sy oock weder wegh trocken. Ick ginck alleene binnen, ende doen riep sijn Groot-Vader of daer niet noch een vrouwe van Benisat komen soude, doen verscheen ick voor hem: ende Abdalmutalif sagh my aen, ende vraeghde, van waer ick was? ick antwoorde van Benisat: hy vraegde my voorder hoe ick hiet? ick seyde Halima: hy sprack ick hebbe eens Soons Sone, die aldereerst na sijns Vaders doodt is geboren geworden, met namen Mahometh die en heeft aen geen van die vrouwen haer borsten willen suygen, soo veele als daer tot noch toe van Benisat hier gecomen zijn, gaet mede binnen, ick wil u hem laten sien, doen begeerde ick aen hem, dat ick my hier over met mijn ghetrouwde man mochte beraden, dat liet hy my geerne toe. Ende doen ick dit nu mijnen man aenseyde, so was hy | |
| |
indachtich des gesichtes, ende consenteerde het my. Doen nam my Abdalmutalif by der handt, ende voerde my op de verborgenste plaetsen des gantschen huys: ende Hemina, Mahomets moeder lichtede ende blinckte als een sterre, sy stont op haer voeten ende sprack met luyder stemme, O Halima mijn Sone is grootelicks aen u verbonden, over welcke is het Ghebedt ende ’t heyl Godes. Dat kint was ghewonden in windeldoecken die witter waren dan melck ende welrieckender als Balsem ende Bisem: het hadde een kostelick genaeyt hemde aen ende sliep. Ick roerde het aen ende weckte het op, ende als het de oogen op dede soo begonste het te lachen, ende uyt sijnen mont quam een licht voort, dat tot aen den Hemel klam, maer ick verwonderde my daer over, deckte hem het aenghesicht toe ende reyckte hem de borst, doen verkoor hy de rechte borst. Want Ibenabez schrijft dat Mahometh de slincke borst voor Daram, Halima Sone gelaten heeft. Doen nam ick dat kint inden arm, ende als ick my weder tot mijn Man wilde keeren, soo riep hy O Halima, ende als ick my om wende, so buychde hy hem voor my, hy dede my groote eere aen ende sprack: verblijdt u O Halima, want gheen onder alle die vrouwen die weder na huys tagen, en is soo begaeft gheworden als ghy. Doen beval my des kindts moeder dat ick niet uyt Mecha soude trecken, eer ick haren wille ende meyninge hadde verstaen: ende alsoo beyde ick drie gantsche dagen, ende inden vierden nacht waeckte ick op sonder vreese, ende sagh by des kindts hooft eenen man sitten, die hadde een kleet aen soo groen als een Smaragde, die kuste dat kindt sonder ophouden: ende doen weckte ick mijnen man op, dat hy dit mirakel oock sien soude, ende als hy het gesien hadde, so beval hy my dat ic niets daer van soude seggen. Nu na verloop van sommighe daghen, so begaven wy ons al t’samen weder op de reyse om na huys te trecken: ende als ick op mijn Ezelinne sat, so reyckte mijnen man my dat kindt: Doen viel de Ezelinne op haer knien, ende badt genoeghsaem het kint Mahometh aen, ende als ick nu dat kindt inde armen hadde, soo richte de Ezelinne haer wederom op, ende ginck soo sterck voort, dat wy de ander in korten tijt achterhaelden, hoewel sy een goeden tijdt voor ons op den wech gheweest hadden. Als dese nu dit sagen, so verwonderden sy haer seer daer over, ende vraeghden my of dat de Ezelinne was, die voor desen soo treurich ende qualick gestelt was. Ick antwoorde, het is die selfde, ende doen began de Ezelinne met menschelicker stemmen te spreken, ende syde, also heeft my Godt wederom van der doodt totten leven beroepen. O soo ghy wistet, wie die is, die ic drage, want hy is den zegel der Propheten, hy is een Heere der richteren, ende een boodtschapper des almachtighen Gods: ende wat sal ick meer seggen, alle die ander vrouwen zijn verre achter my gebleven, want het geluck is my alsoo voorderlick gheweest, ende is in voorspoet by my gebleven, dat niet alleen mijn gantsche huys is begaeft geworden, maer sulcx hebben oock alle mijn nabueren inder daedt genooten. Ende alsoo wert dat kindt op gevoet, ende wies op, so dat ick int minste geen verdriet daermede en hadde.
Doen nu dit kint op een tijt met ander kinders by der strate speelde, ende weder na huys quam, soo seyde het, lieve moeder, waer zijn doch mijn ander broeders, ende wat beduyt het dat ick haer niet en sie. Ick antwoorde sy zijn met de beesten uyt, om die te weyden, ende en komen voor den avondt niet weder te huys: ende als het kint dit hoorde soo began het te schreyen, als der kinderen maniere is, om dattet ooc niet met haer | |
| |
uytgegaen was. Ick stilde dat kint soo vele my moghelick was, ende beloofde hem, ick soude hem des anderen daeghs mede laten gaen, ’t welck alsoo oock geschiede, ende ick ghebruyckte doen sommige ceremonien met hem, op dat hy seker ware voor de toverye. Maer over sommige dagen so quam my mijn sone Damira teghen geloopen, die riep met luyder stemme, dattet door ’t gantsche huys een geluyt gaf: loopt, loopt, of anders sult ghy mijn broeder Mahometh doodt vinden. De Vader verschrickte over dese tijdinghe, ende vraeghde wat daer geschiet was, doen vertelde hy datter drie mannen Mahometh van haer wech genomen hadden, ende hem op een hoogen bergh gevoert, het lijf gheopent, ende het ingewand van hem uytghenomen hadden. Wy liepen inder haest voort, ende vonden Mahometh op den Bergh, maer hy was noch wel gesont, wy waren alle verschrickt, ende vraeghden wat hem al was wedervaren, ende hy was oock seer verbaest, ende seyde: drie mannen hebben my vande kudde wechghenomen, ende de eerste sneet my den buyck open totten navel toe, maer ten dede my in alles niet wee: Sy wiesschen my het ingewandt, dat het soo wit wert als de sneeuw, ende de ander sneet my het herte in twee deelen, ende trock uyt het midden een swart koorn graen, dat werp hy wegh, ende sprack, dat is des Duyvels deel ende portie. De derde dede my het inghewandt weder in ’t lijf, ende ben weder gheworden soo ghy hier siet.
Daer na hebben sy my op een waegh geworpen ende ghewoghen: op het een deel vande waegh leyden sy thien mans, ende op het ander deel my alleene, ende als ick haer overwoegh, so setten sy noch thien ander mans daer toe, maer des niet te min so was mijn deel noch swaerder. Doen sprack eene uyt hen, datmen met weghen soude aflaten: want of schoon alle menschen der gantsche werelt te gelijcke by malcander stonden, so en souden sy dat niet gheven noch doen konnen, dat ick doe, ende nae datse my den kop ghekust hadden, soo ginghen sy wegh.
Ende als wy dit gehoort hebben, soo voerden wy Mahometh tot een Sterrenkondiger, die niet verre van desen bergh en woonde: ende als wy hem dien handel vertelden, so seyde hy dat hy sulcks van Mahometh selve geerne hooren wilde, ende die verhaeldet hem alles ordentlick na malkandren, ende hy en hielt noch qualick op van spreken, siet daer wert die Sterren-kondiger gantsch ontsteken inden geest, hy streckte sijn handt uyt, ende wiesch het kindt, ende wees op hem ende sprack: so hy het byder handt hielt, gelooft desen als ghy wilt sien den onderganck onses gheloofs ende religie. O ghy scharen der Goden, O ghy volckeren kompt te hulpe, ende en laet niet toe datter een grouwsaem verderven geschiede, slaet my doodt, met t’samen dit kindt, doen trock ick dat kindt met ghewelt uyt sijn handen, ende leyde het nae huys, ende my wert van mijn nabueren gheraeden dat ick het weder tot sijn ouders beschicken soude, ende ick volghde desen raet: ick maeckte my op met dit kindt, ende tooch na Mecha, ende als ick door de groote poorte in ginck, soo saten daer de Heeren inden raet, ende ick sette my daer oock neder, ende wilde hooren watmen daer al voort bracht, ende siet dat kindt verdween my onder de handen, daer over ick verschrickte, ende seyde al weenende: wie heeft my dat kindt wech ghenomen, ofte wie heeft dat ghesien, maer sy seyden eendrachtich dat sy het niet ghesien en hadden: Doen wert ick noch meer verbaest, ende began te huylen ende te schreyen, maer de lieden vertroosteden my, ende als sy aldus met | |
| |
my spraken, soo was daer onder ander een out man, die beefde van outheydt, want hy hielt hem staende op een staf die hy inde hant hadde: Die selve sprack tot my dat ick tot den Godt Hahel gaen soude, die soude my alle gheleghentheydt aenseggen, maer ick antwoorde hem het ware te vergeefs dat ick de goden hier in vraghen soude, want hy is voor haer suspect ende verdacht, maer hy seyde dat ick sijnen raet soude volghen, ende wilde selve in mijn plaetse daerna vernemen, ende ick dede dat.
Doen nu die oude man voor den Godt Hahel quam, die een overste was, als oock tot die andere Hahels mede goden, soo heeft hy hem ghebuycht, ende haer met t’samen de knyen ende handen ghekust, geeert ende aen ghebeden, datmen doch Mahometh, den sone Abdalla wederom soude laten volgen: Doen beefde den God Hahel met t’samen de ander Goden, ende sprack: O ghy oude dwase sot, wilt ghy ons noch meer verdriet aen doen, dewijle ghy den genen meynt ende naemt, die tot ons verderf inde werelt gheboren is, maeckt u wegh ghy oude loer: zijt ghy soo swack inde herssenen, dat ghy sulcke dwase saecken derft voor ons brengen? ende alsoo scheyde ick gantsch bedroeft van daer, ende dachte die sake aen Abdalmutalif te ontdecken, den Groot-vader van Mahometh, al eer dit gheroep deur ander lieden voor hem gebracht werde.
Doen nu Abdalmutalif den handel vernam soo wilde hy die gantsche Stadt verwoesten, want hy nam sijn wapenen inde handt, ende seyde: Ick wil heden ten daghe een sulcken raedt uytvoeren desgelijcks noyt gehoort en is geworden. Doen vergaderden haer de voornaemste met t’samen het ander volck, sy vertroosteden hem, ende seyden. Heere waerom wilt ghy dat doen, wy willen hem soecken deur alle Provincien, ende allen mogelicken vlijt aenwenden om hem te vinden, ’t welck sy oock deden, maer het was al te vergeefs.
De Koninck was ongheduldich ende ginck inden Tempel om de goden te begroeten, ende meynde deur desen middel, dat kindt wederom te vinden, ende oversulcks so hoorde hy een stemme uyt den Hemel dat hy Mahometh vinden soude by den waterstroom Tahene, onder een boom genaemt Heremi: Doen liep het volck daer na toe, ende vonden hem, en sy voerden hem met blijtschap weder na huys, ende my werden groote vereeringen gedaen, ende ick reysde mede wel genoeght na huys, ende danckte Godt dat hy my sulcken ghenade verleent hadde.
|
|
Auteursrechtvrij