De Arabische Alkoran

Vande geboorte Mahomets, door sijn Vader Abdalla, ende Hemina sijn Moeder. III. Capittel.

NA verloop van een lange tijt, soo is de tijt ten laetsten hier by gekomen die God verordent ende voorsien heeft, in welcke het licht des Propheten Mahomets inde werelt soude gheboren worden: Daerom heeft Godt inde maent Dulheya ofte December inder nacht Veneris aenden dach Araffa, tot Ariduvam alsoo ghesproken: Doet open de poorten des Paradijs, want dese nacht heeft my wel behaeght, in sulcks dat ick begeere, dat het licht mijns boodschappers uyt de lendenen van Abdalla in het lichaem sijns wijfs Hemina, ende van daer alsdan inde werelt voortkome. Doen ginck Abdalla een sone van Abdalmutaliff, die een richter ende Heere vande Arabiers was, in het bede-huys, ende sach een groot licht uyt sijnen huyse gaen, dat voer haestelick op na den Hemel, ende dit vertoonde hy oock de gene die by hem waren, ende die hebben gheseyt dat sy dit oock alsoo ghesien hebben. Maer Abdalla die sterf in weynich dagen hier na, ende liet sijn Vrouwe swanger na sijn doodt, die baerde hem den Mahomet, aenden 12. Rabeprimo, ofte 12 Marty, in de ander Feria, die quam gants vroom ende vriendelick besneden op dese werelt in der waerheydt. In dese ure soo hebben haer alle de Goden gheneycht, ende Lucifer is vande Engelen inde diepte der Zee versoncken gheworden, ende van daer is hy na veertigh dagen met groote moeyte ontloopen, ende is op den bergh Kabez ghekomen, ende daer heeft hy metgrouwsamer verschrickelicker stemmen, sijn Engelen, ende de ghene die hy anders verleyt tot hem gheroepen, die vraeghden hem wat doch die oorsaeck was, dat hy so wech weeck, hy seyde daerom, dewijle Mahomet Abdalla sone geboren is, die God voortgebracht, ende sijn sweert een sulcke kracht ghegeven heeft dattet alles deur snijdet, het sy soo hart als het wil, ende dat alles tot ons verderf, ende datter niet een plaetse op den aertbodem, jae in die gantsche groote werelt sal gevonden werden, daer niet de leere van de eenicheyt Godts komen sal die alle dingen gheschapen, ende my van weghen deses Propheten verdoemt heeft. Dit is die Prophete, Alumi, Arabide, Althoras thien Azezen, een Heere der roeden, ende der Kemelen, Gods lieve ende getrouwe vrient, die sijn eenigheyt sal verkondighen, ende alle ander gwelt daer deur te gronde stooten: alle ander gelooven verdoemen, ende tot niet maken, my gantsch verderven, ende ick Lucifer segge dat dit alles deur hem geoorsaeckt wert, want ick en hebbe gheen seecker plaetse daer ick voor hem henen vlieden kan: ende hierop seyden de overste ende ander voornaemste duyvelen uyt sijn navolgers alsoo: Grootmachtichste Koninck ende Heere, ghy en hebt geen ghenoechsame oorsaeck u in sulcke ghedachten te voeren, want en zijt ghy niet indachtig dat Godt Adam in sijn schep-

[fol. 12]

pinge met seven deughden bekleet ende verciert heeft, maer vande sevenen is hedensdaegs niet meer dan alleen een eenighe deught inde menschen, ende souden wy ons der selver niet konnen tegen setten, doen antwoorde Lucifer hier op aldus: Ick en betrouwe voortaen gheen menschen, want ic bemercke dat sy haer boosheden ende goddeloos leven nalaten, en de gherechticheyt ende ’tleven navolghen. Doen seyden de Duyvelen tot Lucifer, dewijle het nu niet anders sijn en kan, soo willen wy ons in haer conscientien begheven, ende daerin logeeren ende willen haer tot leugenaers, bedriegers ende huychelaers maken: Op dese wijse, ende met sulcken hope sochten sy hem te troosten.

In dit Iaer wert de aerde gheheel onvruchtbaer, maer soo haest als Mahometh Gods boodschapper in dese werelt is geboren geworden, soo heeft Godt de aerde met allen overvloet gesegent, ende rijckelick uytghedeelt: maer in die selve nacht soo heeft Godt een termijn ofte merckteecken van tijt in gants Arabia gestelt, tusschen mannen ende vrouwen, ’t welck niemant en heeft konnen overtreden. Ende Godt heeft oock gemaeckt dat op dien selven dagh geen Astrologus noch geen swarte konstenaer, sijn konste heeft konnen ghebruycken. Iae in die ure als Mahometh is geboren geworden soo zijn alle Koninckrijcken en Troonen, ende alle richter-stoelen ter neder gevallen, ende God heeft in Hemel ende op aerde een Heraut verordineert die alle menschen souden bekent maken dat hy sijnen lieven ghetrouwen ende salighen Boodschapper in de werelt ghesonden heeft. Sijn moeder aenmerckte seer neerstich, dat sy noch voor de tijdt ofte daer over doen sy met hem swangher ginck, noch inde geboorte noch na de geboorte, geen pijne noch smerte bevonden heeft, ende seyde oock doen sy alleen in huys was, ende daer niemant by en sach die haer doch eens te drincken gave: soo heeft sy gesien een vrouwe, die hadde een doorschijnich van inde handt, dat bood sy haer aen, ende verquickte haer met desen dranck. Daer nae soo hebben sy sommighe vrouwen ghesien, die saghen als Vroey-vrouwen, die waren gheheel int wit gekleet, ende geleken wel de dochteren van Abdimeneff.

Ende als sy nu dese sagh rontomme haer staen, soo is sy verschrickt gheworden, ende heeft haer verwondert hoe die soo snel tot haer ghekomen waren, ende wie haer doch hier gebracht hadde, terstont soo heeft sy een stemme gehoort, die seyde, wie voedet u dijn kint op, ende siet daer was eenen grooten hoop vogelen, diens becken waren van Smaraghden ende Hyacinten, ende blinckten also, datmen haer van ’t Oosten in ’t Westen heeft konnen sien: ende in desen schijn soo heeft sy haren sone oock gesien op de aerde knielen, sijn handen in malkander voeghen, ende tot Godt bidden. Ende na desen soo is daer een man ghekomen gants in ’t witte gekleet, die droegh drie sleutelen, die schenen als of sy van louter goede peerlen hadden geweest, dese vereerde hy dat nieuw geboren kindt, die de selve alle drie tot hem nam: Daer op seyde die man met luyder stemme: Mahometh heeft ontfanghen den sleutel der Victorien, den sleutel des Wets, ende den sleutel der Prophecyen.

Desen volghden drie mannen, diens aengesichten waren gelijck der Sonnen stralen: De eerste setten hem voor een Giet-becken van Smaragden, dat hadde vier hant-haven van Peerlen, ende sprack: Dat is de werelt, hier is den opganck der sonnen, ende daer is den nederganck, daer is het zuyden, ende daer is het noorden, laet ons nu sien na welck deel dat kindt grijpen sal. Dat kind nam het becken in ’t midden, doen sprack die

[fol. 13]

man, dewijle Mahometh den Alkaba voor een Heere des Hemels ende der aerden ontfanghen heeft, soo sal hy door Abalchibla een Heere der gantsche werelt zijn: daer op nam hy een kruycke uyt der handt van een sijner mede-gesellen, ende wiesch het kindt seven mael, vanden derden nam hy een waschdoecxken, daer eenen rinck in gewonden was, ende daer mede druckte hy hem op den rugge een kenteecken. Ten laetsten soo heeft hy hem inden arm ghenomen ende veel dinghen heymelijck inde oore gheseyt, ’t welck noyt geen mensche gehoort en heeft, ende als hy hem aen ’t voorhooft ghekust hadde, soo seyde hy verblijdt ende verheught u O Mahometh, want voor u is dit behouden, wat andere altijt is afgeslaghen gheworden, ghy overtreft alle ander Propheten, ende onder ander so is u gegeven geworden den sleutel der overwinninghe en victorie, daer deur ghy inder eeuwicheyt sult sonder vreese zijn, ende men sal in die groote wijde werelt gheen mensche vinden of sy sullen uwen grooten name roemen ende prijsen.

Alabem schrijft dat dese man geweest sy Ariduvam, ende sijn Grootvader Abdalmutalif getuycht, dat als hy eenmael in Fibeyt tot Alcharam voor den Godt Abel sijn Gebedt dede, so is hy deur een louter geklanck verschrickt gheworden, ende heeft in een groot licht een man met vleugelen gesien, die heeft hem wederom getroostet: ende onder desen heeft hy gehoort driemael na malkande verhalen dese navolghende woorden: naest Godt so is Mahometh die grootste Heere, ende dese stemme klanck int gantsche huys, doen seyde Abdalmutalif: Godt de Heere heeft my vande Goden ende haren grouwel verlost, ende ginck tot sijn Schoon-dochter ende klopte ten huyse aen, men dede hem open, ende doen hy haer sach, seyde hy wat dunckt u lieve dochter, slape ick ofte wake ic: de vrouwe seyde gewis ghy en slaept niet, daerop vraechde hy, ende waer is dan den glants mijns aengesichts? sy antwoorde int aenghesichte uwes kosijns die ick nu gebaert hebbe. De oude man seyde, ick vreese dat ghy my bedrieght, want het ghene dat ghy my segt, en is niet wel gelooflick, dewijle men aen u niet een teecken en siet dat ghy fout geboren hebben, buyten welcke het licht niet meer voor handen en sy, ende ick en kan my oock niet inbeelden wie u inde geboorte soude geholpen hebben. Maer en twijffelt niet seyde die vrouwe, ick sweere u by de goden deses huys, dat ick gebaert hebbe.

Daer op vraegde hy, waer is dan het kindt, op dat ick het oock sien mach, de vrouwe seyde hy en konde het nu niet sien, want het is verboden dat het voor de neghen daghen eenighe menschelicke ooghen sien souden, doen trock hy sijn sweert uyt ende seyde: ghy moet my dat kindt laten sien of ick wil u dooden, ofte wil het sweert selve in my stooten: de vrouwe verschricte hier over ende strecte haer handt uyt, ende wees met den vinger na die plaetse daer dat kindt lag: De swager was voorsichtich, ende ginc daer henen, maer hem quam een grouwsaem man teghen, die hadde een bloodt sweert inde handt ende verhinderde hem inden wegh, ende als hy die sagh, soo is hy seer verbaest geworden, hy stelde hem op de vlucht, ende heeft in seven gantsche daghen niet konnen spreken. Ende Alabem schrijft dat haer toen ter tijt alle vogelen, alle wolcken, alle winden, ende ten laetsten alle chooren der Engelen vergadert hebben, ende haer beraedt slaeghden hoemen dit kindt soude opbrenghen en voesteren: Sy twisteden hier over onder malkander, want een yder partye wilde het gheerne hebben: De vogelen seyden sy konden dit kindt alderbest opbrenghen: want sy seer licht van alle

[fol. 14]

plaetsen allerley vrucht te wege konden brenghen. De winden seyden wy konnen uyt alle deelen der werelt dit kindt met heerlijcke reucken begaven, maer de wolcken seyden, wy konnen dat noch beter doen, want wy konnen hem seer haest ende snel vele lieffelicke wateren geven, doen waren de Enghelen hier over vertoornt ende seyden: wat sal ons dan feylen konnen, en konnen wy dan dit niet alles doen. Ende over sulcks soo wert daer een stemme uyt den Hemel gehoort, die desen twist ter nederleyde, ende seyde: Men sal dat kint niet wegh nemen vande menschen, maer salich sullen die borsten zijn daer aen hy suyghen sal, ende de handen die hem dragen sullen. Salich sal sijn bedde ende huys wesen: ende door die voorseyde stemme soo wert Halima, Duzib Azadi Dochter bevolen dat sy den jongen sone van Abdalla suygen ende opvoeden soude, die seve beschrijft sulcken Historie inder ghestalte als volght: