Apollo,s kermis-gift aan de Haagsche vermaaks-gesinde jeugd. Deel 1
(1750)–Anoniem Apollo's kermis-gift–
AuteursrechtvrijStem: Petite Jalousie.NIemand hoeft sig vreemt te houwen,
(Schoon ik al wat dikwils Vry)
Dat men my nog niet ziet Trouwen,
't Is dog maar uyt Lacchery:
Want die ik het laatste zie,
| |
[pagina 107]
| |
'k Aldermeest my Dienst aanbie,
Nu aan d'een,, en dan weer aan d'and'ren;
Want ik meen,, t'elkens te verand'ren,
Mits ik het Huw'lyk vlie.
2. Gist'ren sag ik een Bruynette,
Die my byster wel beviel:
'k Boog my onder hare Wetten,
'k Noemde haar myn tweede Ziel:
Maar toen zy was weg gegaan,
Was die liefde haast gedaan:
Want ik dagt,, daar zyn nog wel and'ren,
En ik tragt,, altyd te verand'ren:
't Nieuwste staat my 't beste aan.
3. Heden heb ik weer myn zinnen
Op een mooije Blond' gesteld:
Dog ik sal haar niet lang minnen,
Zy houwd my niet in 't geweld:
Zy blyft zo lang in myn sin,
Tot ik weer een ander vin.
Ik ruyl staag,, d'eene tegens d'and'ren,
En van daag,, meen ik te verand'ren.
'k wil niet kwynen door de min.
4. Noem ik 's Avonds na den Eten
Haar de liefste, die ik min,
's Morgens ben ik 't weer vergeten
En stel naar weer uyt myn zin;
Daarom is zy niet te regt,
Die gelooft al wat men segt;
Ik vry' d'een,, en houw 't met de and'ren,
Want ik meen, t'elkens te verand'ren.
Een gelyk is al te slegt.
|
|