Antilliaanse Cahiers. Jaargang 5

[p. 53]

Kambagu

Het is deze stille spanning.
Het evenwicht werd verbroken,
de mysterieuze band werd vernield.
De tovenaar spreidt een geitevel open.
Er komt leven in zijn blik.
Met zware stem en traag spreekt hij eerst.
De spanning wordt groter.
De netten, de lansen, de bogen,
de pijlen zelfs, zelfs de hond...
en het wrede opperhoofd, wreed
staart zijn ogen... Kambagu!
Fantastisch en schitterend
siddert zonlicht op zijn schild. -
Voort, raadpleeg het orakel opdat
wij weten, opdat wij weten welke
vloek ons van wild berooft.