Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 484]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 149

[p. 485]

218 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Wie wil horen een goet nieu liet
Van dat tHantwerpen nu is gesciet,
Al van drij vroukens reene?
Si hadden den cnape van den huyse so lief,
Si en lieten hem niet slapen alleene.

2
Deen dat was die dochter fier,
De tweetste was de camenier;
Die derde mach men ooc wel noemen:
Het was dat schoonste onderjonckwijf,
Een schoone roosebloeme.

3
Die maechden alle waren beducht,
Want si alle dry waren bevrucht
En al met cleynen kinde.
Deen al totter ander sprack:
‘Den vader sullen wi wel vinden!’

4
Als vader en moeder dat vernam,
Si waren allebey seer gram
Al om des dochters wille.
Al sonder die cleyne kinderkens
Sy hadden wel gesweghen stille.

5
Maer smorgens vroech, twas scoon dach,
Den vader totten cnaep spreken men sach
En al met grammen sinne:
‘Hout daer, mijn cnape, daer is u ghelt:
Ende en comt hier niet meer inne!’

6
Als die dochter dit heeft aenhoort,
Haer herte beswaerde rechtevoort,
Si en cost een woort niet spreken.
Si sach de liefste ten huyse uutgaen,
Haer herteken docht haer breken.

7
Die dochter en vergat haerselven niet,
Si dede dat haer die cnape riet:
Si streeck hem na met lusten.
Si nam hem in haren witsen arm:
‘By u, lief, wil ic noch eens rusten!’

8
Maer alst den landeken heeft verhoort,
Van herten was hi zeer verstoort
En al om des meesters wille.
Hy heeft den cnape by hem ontboden
Oft hy de wewe trouwen wille.

9
‘Heer landeken, hoort na mijn bediet:
Die wewe, die en beghere ick niet,
Ken ben daer niet in gehouwen!
Maer tis die dochter van den huyse,
Ick soude haer gherne trouwen.’

10
Die landeken aenhoorde dwoort.
Hy was opten cnape so seer gestoort
Omdat hyse niet en wil trouwen,
En de hem leyden op den steen,
Daer wil hi hem eewelijck houwen.

11
Wacht u, ghi meiskens groot en cleyn:
Bewaert altoos u eerken reyn.
Wacht u van groote buicken.
Wanneer dat willeken is gedaen
Dan is die vrienschap uute.