Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 468]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 149

[p. 469]

209 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Wie wil hooren een goet nieu liet
Dat van twee goey Lijnkens is gesciet?
Men singhet voor een cluyte:
Sy deden dat haer vrou Venus riet,
Sy ghinghen metten naeyecorf uyte.

2
Ick quam ghereden al door een lant
Daer ick twee jonghe vroukens vant
Spelende al op die luyte.
Sy ghinghen tesamen eenen ghanck,
Sy ghinghen metten naeykorf uyte.

3
Tot Grietkens van Brusel sat ic en dranc
Met mijn schoon Lijnken op de banc.
Het was een roosken van virtuyte:
Wi ghinghen tsamen eenen ghanck,
Wi ghinghen metten naeykorf uyte.

4
‘Och, naeien is so goeden dinc!
Aylacen, het brenct veel sorghen in,
Dat mijn herteken sluyte.
Al zwelt mijn buycxken, niettemin
Metten nayekorf gae ick uyte!’

5
‘Naikorf, naikorf, reyn maechdelijn:
Altoos wilt ghi gedragen zijn
Bi gildekens metter fluite,
Tsmorgens vroech in den coelen wijn,
Ende tsavonts metten naeiekorf uyte.’

6
‘Des morgens als ic laet opstaen,
Vroech wil ic ter kercken gaen
Met mijnder scheever tuyte.
Als ic wijwater heb ontfaen,
So gaen ick metten naeikorf uyte.

7
Ic lach in een prieel gevaen,
Eylacen, dat heeft mijn naeyen gedaen!
Ic hielde mi in de muyte.
Mocht ic op tsheeren straten gaen,
Noch ginck ick metten naeikorf uyte.’

8
Die dit liedeken eerstmael sanc
Was een geselleken van der banc.
Hy schoyde gelijc een guyte:
Hi nam zijn Lijnken metter hant,
Hi ginc met haer metten naeicorf uyte.