Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 466]

melodie Fruytiers 1565, nr. 68

[p. 467]

208 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Wy moghen wel loven en dancken den tijt
Die dees ghenuechte doet bedrijven!
Ick hebbe consent al van mi wijf
Te spelen tot den vijven.
Ick lach daerover op beyde mijn knien,
Doen seyt si: ‘De vou gaerde, homme de bien!’

2
Het snuchtens als ick op gae staen,
Ick leyde mijn wijf ten asemente;
Ick leytse al in haer camerken,
Ick helptse stellen al op haere gente.
Ic houde den spiegel daer si haer hair opdoet,
Dan segt si: ‘Man van eeren, weest ghegroet!’

3
Ick wassche, ick backe, ic vage den vloer,
Ick doe dat werc al van den huyse,
Ic sette dat kint op mijnen schoot,
Dan vraghe ick van den gruse.
Als ick dat doe, dan eest al goet,
Dan segt si: ‘Man van eeren, weest ghegroet!’

4
Het snuchtens als die clocke achte slaet,
Dan gae ick maken den pottagie;
Ick leyde mijn wijf ter kerckenwaert.
Spreect si mi toe, ic weer mijnen hoet,
Dan segt si: ‘Man van eeren, weest ghegroet!’

5
Ten geeft mi geen wonder, al lijde ic druc,
Al gae ick al siende met smallen caken:
Fortune en biet mi gheen gheluck!
Aen tvoorewoonen en can ic niet geraken.
Ick lach daerover op beyde mijn knien,
Doen seyt si: ‘De vou gaerde, homme de bien!’

6
Oorlof, prince, op dit termijn,
Wi moeten floicx van hier scheyden.
Ick hebbe een wijf, so quaden wijf,
Den duyvel die moet haer gheleyden!
Segghe ic: ‘ja!’ mijn wijf seyt: ‘neen!’
Dan seyt si: ‘Dieu vou gaerde, homme de bien!’