Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 434]

melodie Tsamenkomste 1603, f. z2v

[p. 435]

194 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
‘Het was te nacht, also soeten nacht,
Dat alle die vogelen songhen;
De fieren nachtegale hief op een liet en sanck
Met zijnder wilder tonghen.

2
Dat verhoorden twee gesellekens fijn,
Twee gesellekens van avontueren.
Si namen mi minen fiere maghedom,
Ick en mochter niet om trueren.

3
Si namen dat ic veel liever hadde:
Een vingerlinc root van gouwe.
Maer bringhen zij mi dat wederomme thuys,
En het sal hem noch berouwen.’

4
Het sat een schipperken al op zijn scip,
Hi hoorde dat vrouken seer clagen.
‘Gebreect u bier, broot, ofte wijn?
Dat sal ick u doen halen.’

5
‘Mi en gebreect bier, broot, of wijn,
Noch geenderhande dinghen.
Ick draech een kint, so cleyne kint,
Ick en can die vader niet vinden.’

6
‘Draechdi een kint, so cleyne kint,
Condt ghi die vader niet vinden?
So doet dat kindeken alle zijn gerief,
Die vader sal u beminnen, en van uwen cleyne kinde.’

7
‘Nu wil ic gaen trecken dat groene wout in,
Die fiere nachtegael vraghen:
Maer of si alle gesceyden moeten zijn,
En dat eens twee liefkens waren.’

[p. 436]

 

8

 

‘Wy waren ghescheiden, mijn soete lief ende ick,

 

Het is haer nae so wel berouwen.

 

Wy souden also saen vergadert zijn,

 

En woude si my zijn getrouwe.’

 

 

 

9

 

‘Goet en getrouwe sal ic u zijn,

 

Een fiere gelaet sal ick u schencken.

 

Wanneer ic ligghe in den arm van dijn,

 

Op een ander sal ick dencken.’

 

 

 

10

 

Nu radick elcke jonghe maecht

 

Dat zij haer eerken bat besluyten:

 

Wanneer dat willeken is gedaen,

 

En dan is die vrientschap uute.