Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 378]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 10

[p. 379]

168 Van den storm van Munster

[Commentaar]

1
Wie was dieghene die die looverkens brac
Ende diese in der narrencappen stack?
Het wil hem openbaren.
Wi riepen dat cruyce al van den hemel an,
Wi vrome lantsknechten alle.

2
Het was op eenen maendach
Dat men den storm voor Munster sach,
Ontrent den seven uren.
Daer bleeft so menich lantsknecht doot,
Te Munster onder die mueren.

3
Die storm die duerde een corte tijt,
Totdat die metten waren bereyt.
Die metten waren ghesonghen,
Doen schoten wi daer drie bussen los,
Alarm so sloeghen die trommelen.

4
Wi vielen Munster dapperlijck an,
Wi leden schade, so menighen man.
Men sach daer menich bloetverghieten,
Men sach daer menigen vromen lantsknecht,
Het bloet liep over haer voeten.

5
Die lantsknechten waren in grooter noot:
Daer bleeffer wel drieduysent doot
In onderhalver uren.
Was dat niet een groote schare van volc?
Noch en sal geen lantsknecht trueren.

6
Wi weecken in een wilde velt,
In die scanssen hebben wi gevuert ons gelt.
Eenen raet souden si ons gheven.
Wi riepen Maria, Gods Moeder, aen:
‘Beschermt ons lijf ende leven!’

7
Knipperdollinc tot sinen knechten sprack:
‘Ghi borghers, coemt hier op die wacht.
Laet ons den hoop aenschouwen:
Al waren si noch drieduysent sterc,
Den prijs willen wi behouden!’

8
Een busschieter die daer was,
Hi schoot drie cortouwen al op dat pas,
Veel snelder dan een duyve.
‘Wistent mijn vader ende moeder thuys,
Si souden mi helpen trueren.’

9
Die dit liedeken eerstmael sanck,
Een vroom lantsknecht is hi ghenaemt.
Hi hevet seer wel ghesonghen.
Hi heeft te Munster aen dans gheweest,
Den rey is hi ontspronghen.