Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 377]

167 Van den coninck van Castilien

[Commentaar]

1
Wie wil hooren singhen
Een druckelijc nieu liet?
Van die coninc van Castilien,
Hoe dat hi uuten lande schiet.

2
Trompetten ende claroenen
Dede hi so seere slaen,
Dat si alle souden comen,
Die met hem wilden gaen.

3
Als si opt water quamen,
Daer geschieden jammer groot:
Die scepen vlogen van malcander,
Si waren alle in grooter noot.

4
Die coninc sprac: ‘Joanna,
Weledel vrouwe mijn,
Dit is bi uwen schulden,
Dat wi in desen noode zijn!’

5
Die coninc totten stierman sprac:
‘Weledel stierman fijn,
Nu brenget mi weder te lande,
Mi en roect niet waer wij zijn.’

6
Die stierman fijn totten coninc sprac:
‘Weledel heere mijn,
Ic en can u niet te lande gebrenghen,
Ic en weet niet waer wi zijn!’

7
Die coninc viel ootmoedelijc
Op beyde zijn knien,
Hi badt Gode van Hemelrijck
Dat hem gracie mocht geschien.

8
Die stierman totten coninck sprac:
‘Weledel here mijn,
Mi dunct, ic hoore die vogelen singhen,
Ic hope, het sal wel zijn.’

9
Doen si in Engelant quamen,
Men hiet hem willecoem zijn;
Men scanc hem daer te drincken
Den alderbesten wijn.

10
Vandaer so gingen si seylen
Al na dat Spaensche lant,
Met zijnder edelder vrouwen
Al in behoudender hant.