Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 352]

melodie depb 1539, nr. 214

[p. 353]

156 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Van lieve te dichten wil ic beginnen,
Al en ist ooc niet int openbaer;
Al wilde ict laten, ic en soude niet connen,
Die minne van haer valt mi te swaer.

2
Helpt, God Heere! Wie sal ict claghen,
Mijn onghenoechte, mijn swaer verdriet?
Ic gae tenieten van daghe tot daghen,
Mer niemant en weet wat mijns geschiet.

3
Ic hebbe ghemint, ic en twijfel niet,
Een die mi noch bedriegen sal.
Oorlof, schoon lief, wi moeten scheyden,
Ten halven ghekeert en doelt niet al!

4
Ist quaden wille oft quaet insteken
Dat ic so rasch vergheten moet zijn?
U minne, die doet mijn herte breken,
Si quelt mi ter doot, dat dunct mi.

5
Heer God, mocht ic den dach noch leven
Dat si mi minde ende ic haer niet!
So soude mijn herteken in vruechden leven
Daer ic nu ben in swaer verdriet.

6
Die dit liedeken eerstwerf sanck,
Dat was een ruyter van herten fijn.
Mocht hi slapen in zijn liefs armen blanck,
Vol vruechden waer dat herte zijn.