Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 338]

melodie Hs. Koning, f. 128v

[p. 339]

150 Een oudt liedeken

[Commentaar]

1
Tghepeys leyt mi seer vast en quelt,
Van mi en can icx niet gheweeren.
Mijn sinnen zijn mi so seer ontstelt,
Want troost van haer moet ic ontbeeren.
Ten coemt niet al na mijn begheeren,
Want niet en baet, wat ick labuere;
Aldus moet ic mijn bloet verteeren:
Ic ben daerin, ick moet daerduere.

2
Reyn gonste moet ick tot haer draghen,
Die nu so dick verwandelt mijn bloet.
Mocht ic haer noch eens mijn lijden clagen,
Mijn herte ontlasten, dat waer mi goet.
Nu moet ick derven haer vrientschap soet,
Gheen slodt en can ic geschieten daervore,
Dwelc mi bedroeft herte, sin ende moet;
Ic ben daerin, ic moeter duere.

3
Och lacen, ic en weet niet waert mi ledt
Dat si mi schout, die waerde reyn.
Dat is een plait dat mi besmet,
Want ick gheen troost aen haer en vinde.
Lijde ick verdriet ende groot alleynde,
Ick en vinde nerghens gheen avontuere,
Mer ic hope het sal noch beteren ten eynde:
Ic ben daerin, ick moet daerduere.

4
Die nijders tongen hebbent gebrouwen,
Dat ic van haer ben ghedreven.
Op haer stont alle mijn betrouwen,
Mer si heeft mi altemael begheven.
Ic en derf niet meer op hope staen,
Want si maect mi dat leven te suere.
Ten baet nyet, alle mijn suchten ende beven:
O lacen, ick ben daerin, ic moet daerduere.

5
Ter eeren van alle schoone joncfrouwen,
Die geerne in Venus' armen ligghen,
So hebbe ick nu dit liet ghesongen,
Dat daer elck af mach smaken.
Niemant en derf daerna seer haken:
Dat soete verwandelt so dick int suere.
Elck wachte hem voor vrou Venus' saken:
Ick ben daerin, ic moet daerduere.