141 Een oudt liedeken
[Commentaar]
Rijck God, hoe mach dat wesen
Ic en can haer niet vergheten,
Hoe seere dat icx mi pijn.
Druck moet mijn eyghen zijn.
‘Schoon lief, ick sou u vraghen,
Woudijt in duechden verstaen:
Eer ic u sal connen ghevaen?
Segt mi, salt zijn verloren?
Druck moet mijn eyghen zijn.’
‘Gheselle, wel lieve gheselle,
Hoe dorst ghi mi vertellen
Mach u wat goets gebueren,
Weest huesch in uwen mont.’
‘Schoon lief, conste ic vercrigen
Van u een troostelijc woort,
Mijn kniekens sou ic buygen
Voor u, alst wel behoort.
Seer stille soude ict draghen
Wat baet dat ic veel claghe?
Druc moet mijn eygen zijn.’
‘Geselle, ghi zijt seer schoone van woorden:
Gelijc den wint van noorden
Men mach u niet betrouwen,
Dat segghe ic u goet ront.
Begheerdy wil van vrouwen,
Sijt huesch in uwen mont.’
‘Schoon lief, wilt goelijc wesen,
Ic heb dicwils hooren lesen,
Dat twee liefkens namaels maken spel.
Ic hope den tijt sal keeren,
Al soude druc mijn eygen zijn.’
‘Geselle, ghi sout u scamen
Dat ghi mi dus dic vermaent.
Ghi gaet al door die bramen:
Die ghi beghint te treden.
Och, wiste ick uwen gront!
Ic waer noch badt tevreden,
Waerdi huesch in uwen mont.’
‘Schoon lief, laet uus gedincken
Die ic u plach te schincken,
Ende al uut goeder duecht,
Ter straten ende ter kercken,
Als ic sach u blide aenschijn.
Hebdijs niet willen mercken?
So moet druc mijn eygen zijn.’
| |
‘Gheselle, u soete woorden
Ende ghi mijn minne cost crigen,
Waer u dat niet een vont?
Soudy wel connen swijghen
Ende huesch zijn in uwen mont?’
‘Och ja ic, reyn vrouwelijc wesen,
So waer minen druck genesen,
Och, mocht mi dat volcomen!
U lieflijc blijde aenschijn
En derf ic mi nyet beromen,
Druck moet mijn eygen zijn.’
‘Geselle, laet u niet verlangen,
Leeft voort, op goeden troost.
Men leyt so menigen gevangen
Die namaels wert verlost.
Weest huesch tot alle tijden.
En maect dat niemant condt:
Trou suldi aen mi vinden.
Sijt huesch in uwen mont.’
‘Ic dancke u, Venus' minne,
God laet mi trou aen u vinden;
U vriendelijc aenschouwen
Doet mijnder herten pijn.
O reyn natuere van vrouwen,
Laet vruecht mijn eygen zijn!’
‘Geselle, wilt vruechde bedrijven
Ic wil u vruecht toescrijven,
Mijn herte hebdy verblijt.
Al met vrou Venus' strale
Hebdi mijn herte doorwont:
U eyghen ben ic altemale.
Weest huesch in uwen mont.’
‘Vrouweneere mach ic wel scriven,
Een bloeme boven alle wijven
Die heeft mi troost ghedaen:
Mijn trouwe is mi geloont.
Vaert wech, mijnder herten pijn!
Mijn druc derf mi niet rouwen:
Vruecht sal mijn eyghen zijn.’
Ter eeren van alle vrouwen
Men loont so die met trouwen,
Daerom ist dat wel betalen.
Men mach wel eere bewisen
Schoon vrouwen op elc termijn.
Cost ic troost van haer vercrigen
Druck soude vergheten zijn.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd
