Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 314]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 13

[p. 315]

138 Een amoreus liedeken

[Commentaar]

1
Rijck God, hoe is mijn boelken dus wilt,
So menich als men in den weghe vint!
Wee mi, die grote ellende!
Doen mijn boel die liefste was,
Doen moeste ic van haer scheiden.

2
Dat wout is breedt, die liefde is groot:
Dat ic dit homoet lijden moet,
Des wil mijn jonge herte breken.
Die minnen boel ghestolen heeft,
Dat wil ic noch eens wreken.

3
Mi rout so seer haer ghelu ghecrult hayr,
Ende dat haer God in duechden spaer!
Si is so welgestallet,
Ic en weet in alle den lande geen
Die mi so wel bevallet.

4
Nu ghi, schoon lief, wilt tot mi keeren
Ende wilt ghi mi u vrientschap gheven,
Een troostelick woort toespreken!
Uwen oorlof is mi so bitteren cruyt,
Des wil mijn herteken breken.

5
Mijn boel is alder eeren waert.
Si heeft al dat haer herteken begeert,
Dat wil ic haer wel gonnen.
Al heeft si mijn hert so seer beswaert,
Ic hope, ic salt verwinnen.

6
Die ons dit liedeken eerstwerf sanck,
Een vroom lantsknecht was sinen naem,
Hi hevet so wel ghesonghen.
Hi hevet van sinen schoonen boel ghedicht,
God scheynde der nijders tonghen!