Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 298]

melodie Fruytiers 1565, nr. 33

[p. 299]

129 Van den lantsknecht

[Commentaar]

1
‘Och moeder,’ seyde si, ‘moeder!
Nu geeft mi goeden raet:
Mi vrijdt een lantsknecht seere,
Hi volcht mi altijt na.’

2
‘Vrijdt u een lantsknecht seere,
Volcht hi u altijt na?
So slaet u ooghen nedere
Ende laet hem henen gaen.’

3
‘Och moeder,’ seyde si, ‘moeder,
Dien raet en ben ic niet vroet!
Ick hebbe die lantsknecht liever
Dan alle mijns vaders goet.’

4
‘Hebdy den lantsknecht liever
Dan alle uus vaders goet?
Och, des moet God ontfermen
Dat ic u oeyt gedroech!’

5
Hi namse al bi den handen,
Bi haer sneewitte hant,
Hi leydese also verre
Al daer hijt schoone vant.

6
Wat gaf hi haer te loone
Tot haren nieuwen jaer?
Een kindeken in de wieghen
Met sinnen ghecrulden haer.

7
‘En gheeft ons God een knape,
So cleynen knapelkijn:
So willen wi hem leeren scieten
Die wilde cleyn vogelkijn.

8
En geeft ons God een maget,
So cleynen maechdelijn:
Wi willen haer leeren breyden
Van siden een huyvelijn.’

9
Van siden was die huyve,
Van goude so was die snoer;
Daer sal die vrome lansknecht
Sijn gheluwe hayr in doen.

10
Ten eynde van mijns liefs hoofde
Daer staen drie boomkens fijn.
Die een draecht noten muscaten,
Die ander draecht nagelkijn,

11
Den derden draecht fiolen,
Den liefste boele mijn:
Het soude wel bliven verholen
En dede dat cleyne kindekijn.

12
Teynden aen mijns liefs voeten
Staet een cofferkijn
Ende daer leyt inne ghesloten
Dat jonghe herte mijn.

13
Die dit liedeken dichte,
Dat was een lansknecht fijn.
Hi hevet so wel ghesongen
TAntwerpen al in den wijn.