Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 268]

melodie Coster 1614, p. 109

[p. 269]

118 Op die selve wijse

[Commentaar]

1
Met eenen nyeuen sange
Verhuecht dat herteken fier,
Ghi die zijt in bedwange,
Ontsteken in Venus' vier.
Aensiet den eglentier
Die bloeyt schone ende plaeysant,
In Venus' eerste chier.
Si staet so triumphant!

2
Den mey, lustich ende groene,
Die schoon gebloeyt staet,
Hi is nu in saysoene,
Hi riect so delicaet.
Spaceert, reyn vroulic saet,
Om te horen der vogelen sanc.
Reyn jonste niet en laet,
Aenhoort der kelen geclanck!

3
Ghi minnaers, cloeck van moede,
Spaceert int groene gras.
Met haer doet als de vroede,
Als Thisbe die bloemkens las.
Schout vileynich ghebras
Oft dorperheyt eenpaer.
Ist so oft ghevet pas:
Bedrijft solaes met haer!

4
Metter liefste kersouwe,
Spaceert int groene wout.
Si wort u so ghetrouwe,
Op haer en valt niet te stout.
Die voghelen jonc ende oudt
Verhuegen elc herteken reyn,
Met dander so menichfout,
Int spijt der nijders deyn.

5
Cypres ende majoleyne
Elc herte nu verhuecht.
Den rosemareyn ten pleyne
Versoet die zijn onthuecht.
Als men aensiet die juecht
Met eenen lachenden mont,
Elc minnaer maect dan vruecht,
Hi is genesen die is gewont.

6
Ist niet een melodie
Te wesen in der vogelen sanc
Met zijn liefste amye,
Bi dattet is in der rotten gejanc?
Als men mach vrij ende vranck
Met haer zijn in solaes,
Men mach haer wel weten danc
Door een amoreus relaes.

7
Princersselijcke beelde,
Gaet, pluct den groenen mey,
Ghi vinter uus herten weelde.
Gaet aen, hoort der vogelen gescrey.
Int bidden en zijt niet te ley:
Voor den Keyser bidt dach ende nacht,
Dat hi comen mach tot sinen grey,
Voor verraderie moet zijn gewacht.