117 Een nyeu liedeken
[Commentaar]
Ist dat ick u claghen moet,
Moet laten dat liefste goet.
Van haer die mi trueren doet,
Na haer moet ick verlanghen,
Verteerende mijns herten bloet.
Schoon lief, uut charitaten
Ende wilt compassie vaten
Des bitteren lijden mijn.
Ick ben so dom van sinnen,
Dat ic u met al mijnder macht
Van u, reyn vroulijc dracht,
Daer jonste is van binnen,
Die wortel hout haer cracht.
Laet ons niet verscheyden,
Scoon lief, waer ghi bevaert,
Wi en houden tusscen ons beyden
Ghi segt mi, waer ghi bevaert.
Wat dinge mach mi gebreken,
Dat ick dus ben versteken
Van u, reyn vroulijc graen?
Rijck God, waer sal ic gaen,
Oft hoe salt met mi staen?
So menighen heeten traen.
Int slot van mijnen gedichte
So rade ic elcken persoon
Dat hi zijn minne niet en stichte
Die comen gaerne int groen.
|
|