113 Van mijn here van Mallegem
[Commentaar]
Mijn here van Mallegem die quam gereden
Buyten Brugge daer staet een lindeken breyt,
Daer vant hi een herderken was cleyne,
Hi moeste vertollen, al wast hem leyt.
‘Och herderken, ic soude u gaerne vraghen,
Mocht ic onbegrepen van u wesen,
Waen coemt u die lustelijcken horen?
Desghelijcx en hebbe ic niet ghesien!’
‘O here Mallegem, rijdt wech uwer straten,
Want daer leyt u so luttel an.
Stake ick op mijnen horen,
Mijn lammerkens souden werden gram.’
Dat herderken dede dat hem die heren baden,
Hi sette den horen aen sinen mont,
Die lammerkens quamen daeruut gesprongen
Ghelijc die hase loopt voor den hont.
‘Och heere van Mallegem, zijt willecom,
Willecoom so moet ghi zijn,
Ons gelach moet ghi betalen,
Wi drincken so gaerne den coelen wijn.’
Mijn heere van Mallegem ginc in zijn buydel,
Hi langde daer die penninghen waren root.
‘Hout daer, lieve ghesellen, dats u gelach te baten,
Want u geselschap is mi te groot.’
Si namen alle zijn riddersghesmeyt
Ende alle zijn sware goet,
Si lieten hem weder te Mallegem rijden,
Dat deden si om zijn edel bloet.
Och, wie wil hooren van lammerkens?
Wi sullen den sanck verkeeren moeten:
Vercken hebben si, wilde swijnen,
Si hebben handen ende si gaen op voeten!
Die menige souse al te noode ghemoeten,
Haer borstelkens dat zijn yseren,
In haghen, in bosschen si wroeten,
Al onder groene rijseren.
Dan brenct mense daer ter mert gedreven,
Seer verstoort ende so schou,
Gheen vleyschouwer en wilse coopen
Omdat haer borstelkens zijn rou.
Dan gaet mense daer besiden drijven,
Besiden aen haer ghesellekens dans,
Twaer mi leedt dat icker af songhe,
Want voorwaer, si zijn ongans.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd
