Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 250]

melodie depb 1539, nr. 1

[p. 251]

109 Een oudt liedeken

[Commentaar]

1
Met luste willen wi singhen,
Schoon lief al bi der hant,
Van drie lantsheeren dingen,
Geboren uut Nederlant.
Cleve, Hoorne ende Batenborch
(Haer namen zijn welbecant,
Met sanghe willen wijse prijsen)
Gaen wandelen al door dat lant.

2
Die heeren zijn uutghetogen,
Al in dat gulden jaer;
Si en wouden niet wederkeeren,
Si en waren ridder geslaghen.
Te Venegien dat si quamen,
Si maecten een verdrach,
Si en wouden niet wederkeeren,
Si en besochten dat Heylighe Graf.

3
Si namen daer malcander
Al bi der witser hant:
‘Wi rijden nu tesamen
Al door dat gulden lant.’
Si saghen int suytwesten
Al dat vergulden jaer,
Mer si waren vreemde gasten,
Te Jerusalem was haer begaer.

4
Die een heere sprack den stierman toe:
‘Hout uwen ancker al vast,
Bewaert u schip met staden,
Siet wel tot uwen mast.
Ghi hebt drie heeren gheladen,
Het en is om gheen ghelt te doen,
Bewaer u schip van schaden,
Dat ons gheen ghebrec en coem.’

5
‘Schip, roer ende provanden,
Alle dinck is wel ghestelt.’
‘Nu stieret van den landen
Al in des Gods gewelt,
Voor wint ende oock voor waghe.
Dat meyr is onghehier,
Wi willen vrolijck waghen,
Het ghelt ons even dier.’

6
Si seylden voor den wint
Ende ooc al voor die waghen
Te Jerusalem aen dat lant,
Salomons tempel dat si saghen.
Si traden te Jerusalem
Al op dat Heylich Lant,
Si traden op dat Heylich Graf
Daer Maria so innich op lach.

7
‘Ghi heeren, sidy daerom comen,
Dat ghi ridders wilt gheslaghen zijn?
Hout uwe scharen baren
Ende laet den coopman varen
Ende voert dat sweert met recht
Ende beschermt weduwen ende weesen,
So voert ghi een goet recht.
Nu hebt ghi edelheyt ghecreghen.’