Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 244]

melodie Casteleyn 1574, nr. 6

[p. 245]

107 Van den keyser

[Commentaar]

1
Lof toeverlaet Maria, sonder sneven,
Dies mogen wi wel loven sonder respijt:
Den keyserliken hoet die is ons coninc bleven!
Dies moghen wi wel maken groot jolijt
In desen tijt ende al met hem verblijden
Ende laten trueren lijden.
Van grave Jan, den vierden man
So is hi dan, segt so wie can
Aloncius' prophecie.

2
Den Arent coen quam eerst uut Oostenrijck,
Met een leewinne was hi eerst ghepaert,
Een stout baroen, men vant niet zijns gelijc,
Der leeuwen dieren heeft hi wel bewaert,
Sijn volc geschaert stelde hi in ordinancien
Met wapenen ende lancien,
Hi en vant noeyt lien die were bien,
Si en mosten vlien voor het wijse engien;
Ghemoet waren alle zijn cansen.

3
Den Arent snel heeft ons geweest ontsprongen,
Mer den Heyligen Geest heeft ons so wel versien
Ende niemant el, met een van sinen jonghen.
Groote victorie sal hem geschien,
So men mach sien in boecken diet wel weten,
Gheschreven van propheten.
Int aertsche dal heeft hi gheval,
Ende tvolc int stal; heere boven al,
Mach hi hem wel vermeten.

[p. 246]

 

4

 

Der leeuwen stoc is nu seer hert om biten,

 

Want den edelen Arent is ons comen bi.

 

In zijn belock, tot onser alder profijten,

 

Wi hopen Vlaenderen wort van oorloghen vry.

 

Verstaet wel mi: mi heeft gedocht in droome,

 

Den edelen Keyser van Roome,

 

Den grooten Kan, des heydens soudaen

 

Sal hi verslaen ende voortwaert gaen

 

Al totten drooghen boome.

 

 

 

5

 

O princelic graen, ghi zijt souvent idone

 

Want den oppersten Coninc heeft u so wel versint,

 

Ghi sult ontfaen die keiserlicke crone,

 

En acht dese nijders tonghen niet en twint.

 

Ghi zijt gemint, wil u noch yemant deren,

 

Wi sullent helpen weren

 

Met lijf ende ghelt, als ghi opt velt

 

U tenten stelt, der leeuwen moet swelt

 

Met schilden ende met speren.