Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 220]

melodie Prieel 1609, p. 64

[p. 221]

95 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Int soetste van den meye,
Aldaer ic quam gegaen,
So diep in een valleye,
Daer schoon bloemkens staen.

2
Die mey stont int saysoene,
Verchiert aen elcken cant,
Ic hadde genoechte te doene,
Want ick mijn lief daer vant.

3
Ic vantse daer alleyne,
Si bant haer gheluwe hayr
Bi een claer fonteyne
Dus quam ick al neven haer.

4
Als si mi wert gheware,
So seere dat si verschoot,
Doen quam int openbaer
Haer liefde, die si mi boot.

5
Ic groetese vriendelijcke,
Ic boot haer goeden dach,
Doen dede si mi desgelijcke,
Die mi troost gheven mach.

6
‘Schoon lief, om een bede
Dwelc reyn liefde prijst,
Dat ghi gheen dorperhede
Mijn lichaem en bewijst.’

7
‘En wilter niet af spreken,
Want u sal niet misschien,
Ter doot toe soude ict wreken,
Saghe ick u onghelijc bien.’

8
‘Schoon lief, tot uwer scaden
Hebdy mi gevonden hier,
Wi twee, wi zijn verraden,
Ons vianden comen hier

9
Al uut mijns vaders hove,
Dat vol verraders staet!
Maria, tot Uwen love,
Wilt ons nu gheven raet!’

10
‘Den raet die ic sal vinden,
En is temael niet goet:
Ic moet mijn leven eynden
Ende storten mijn roode bloet.

11
Schoon lief, om uwen wille,
So wil ick sterven den doot.
Die verraders swijghen stille,
Si zijn mijn overhoot.

12
Ick wilse gaen bestormen
Ende maken groot geschal.
Mijn lichaem hoort den wormen
Dwelc ic hem gheven sal.’

13
Men gincker stormen ende strien,
Haer lief die bleef daer doot.
‘Waer sal ic nu gaen oft rijen?
Noyt vrou in meerder noot!’

14
Si was van rou ghestorven
Wanneer si sach zijn bloet,
Die strenge doot verworven
Door grooten teghenspoet.

15
Die dit liedeken dichte,
Is dicwils sonder ghelt,
Dat doet hem een zijn nichte
Die hem tevoren telt.