Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 200]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 68

[p. 201]

86 Een amoreus liedeken

[Commentaar]

1
‘Ic had een alderliefste
Die ic met ogen aensach.
Om haer quam ic gereden
Van den avont al totten dach.
Om haer quam ic gereden
Van den avont al totter tijt.
Och, woude si mi inlaten,
Dat reyn trousalich wijf!’

2
Hi clopte also lijselijck
Met sinen hamere,
Dat al die plancxkens sprongen
Van der camere!
‘Staet op, mijn alderliefste!
Staet op ende laet mi in!
Ic swere u bi mijnder trouwen,
Ick waer so geerne bi di.’

3
Dat meysken schoot aen een hemdeken wit,
Ter dueren dat si ghinck.
In haren blancken armen
Dat si haer liefken omvinck:
‘Nu weset wellecom!’
‘Mijn lief, mijns herten bruyt,
Wi willen genoechte hanteren
Ende maken gheen gheluyt.’

4
Dat verhoorde die wachter
Op hoogher tinnen.
‘Hier is een schoon frisch jongelinc
Gecomen inne.
Wat sal hi mi gheven?
Twee hooskens ende een paer schoen,
Oft ic sal van hem clappen,
Wat si opter cameren doen!’

5
‘Och swiget, wachter, stille!
Laet dat verholen zijn!
Ick sal u laten maken
Van goude een vingherlijn!’
Met eenen siden snoer
Dat meysken haer hayr opbant;
Haer mantelken liet si glijden,
Haer eere en duerde niet lanc.

6
Hi dede eenen bode seynden
Daer hi den wachter vant.
Wat gaf hi hem te loone?
Een vingerlijnc aen zijn hant.
Dat meysken hief op een liedeken
Ende si sanck:
‘Rijc God, Here van den hemel,
Waer den nacht noch eens so lanc!’

7
Die dit liedeken dichte
Dat was een ruyter fijn.
Hi hevet so wel ghesongen
TAmsterdam al in den wijn.
Hi hevet so wel ghesonghen
Ter eeren die liefste zijn.
God sceyn dees nijders tongen;
Bi schoon vrouwen ist goet zijn!