Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 188]

melodie naar Grasliedlin 1535, f. 13r

[p. 189]

81 Van brandenborch

[Commentaar]

1
Het is gheleden jaer ende dach
Dat Brandenborch gevangen lach,
Gheworpen in eenen toren;
Van steenen waren die mueren.

2
Daer lach hi meer dan seven jaer,
Sijn hayr was wit, zijn baert was grau,
Sinen rooden mont verbleecken;
Van der liefste was hi gheweken.

3
Si leyden hem op eenen disch,
Si sneden hem uut zijn herte frisch,
Si gavent der liefste teten
Tot eene morghenonbijten.

4
‘Nu hebbe ick gheten dat herte zijn!
Daerop wil ghedroncken zijn.
Nu schenct mi eens te drincken,
Mijn herte wil mi ontsincken.’

5
Den eersten dranc mer die si dranck,
Haer herte in duysent stucken spranck.
‘Nu helpt, Maria, Maghet reyn,
Met Uwen Kindeken cleyne!’

6
Mer die dit liedeken eerstwerf sanc,
Een vry sluymer was hi ghenaemt;
Hi hevet so wel ghesonghen,
Van der liefster is hi ghedrongen.