Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 176]

melodie depb 1539, nr. 8

[p. 177]

76 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Hier zijn drie lichte geladen,
Wi brenghen u den mey,
Den mey met sinen bladen:
Neemt danckelic ons intrey.
Ter eeren van scoone vrouwen
Brengen wi des meys engien,
So lustelijck gehouwen
Int dal van melodien.
Wech, nijders prien,
Ghi en moecht ghesien
Gheen duecht geschien.
Wilt van ons vlien,
Quade tongen die ons benien!

2
Op een schoon fonteyne
Quamen wi huyden vroech.
Cypresse, majoleyne
Ende ander cruyts genoech.
Om hooren wi nedersaten
Der voghelen soeten sanck,
Met dien dat wi vergaten
Dat ons die winter dwanc.
Reyn armkens blanck,
Naer uwen danck
Is ons verlanck.
Dat vischsop stranck
Brocht ons in desen ganck!

3
Daer liepen veel wilde dieren
Al in die groene vrucht.
Die vogels, veel van manieren,
Die songhen van der lucht.
Mochten wi daer nu gecrigen
Die ons so wel aenstaet,
Wi souden stille swijghen
In duechden sonder quaet.
Reyn vroulijck saet,
Doet onsen raet,
Met liefden gaet;
Die hem wel waet,
In hem en is geen misdaet.

4
Al hadden wi u daer buyten
Al in dat groene wout
Daer alle die vogels ruyten,
Ghi waert in ons behoet.
Wi souden veel liever sterven
Dan u doen eenich leet,
Laet ons eens troost verwerven:
Ons trouwe is u bereet.
Noeyt liefde en sneet
In ons so heet,
Also God wel weet,
Ons naeste cleet.
Blijf in u ons secreet.

5
God hoede ons van schade,
Door wien dat men dit doet.
Maria, vol ghenaden,
Die suyver bloeme soet,
Die wil ons Kaerle bewaren,
Dat princelijc ghenoot,
Ende noch in duechden sparen
Sijn vrienden, cleyn ende groot.
Delft minyoot
In Haren schoot
Voor wederstoot,
Dat het volck devoot
Mach winnen salich broot.

6
Ter eeren van deser stede,
Heeren ende wet eerbaer
Ende al het ghemeynte mede,
So doen wi dit, voorwaer.
Rosiers ende Vruechdeners coene,
Ghi jongers van herten fijn,
Trect om den mey int groene,
Vertoont u blijde aenschijn.
Ons werck is dijn,
Sonder fenijn,
In dit termijn.
Schenct in den wijn
Ende laet ons vrolijc sijn!