Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 174]

melodie depb 1539, nr. 165

[p. 175]

75 Een nieu liedeken

[Commentaar]

1
Het daget in den oosten,
Het lichtet overal,
Wie verholen wilt vrien,
Die en slapet niet te lanc!

2
Wie verholen wil vrien
Op goede gestadicheyt,
Hout twachterken te vriende,
So en schiet hem ja gheen leyt.

3
Daer lach een waerde vrouwe
Al op haer camer en sliep,
Si was so seer versaget,
Si en consten gherusten niet.

4
‘En versaecht u niet so seere,
Mijn aldersoetste lief.
Ic ben een jongelinc schoone,
Ic heb u van herten lief.’

5
‘Sidy een jongelinc schoone?
Och, wiste ic dat voorwaer,
Ic sou mijn jonc herte dwingen,
Mijn trueren waer al gedaen.’

6
Hi namse in sinen armen,
Hi swanckse al in dat gras.
Daer laghen si twee verborgen
Totdat scheen den lichten dach.

7
‘Wi twee, wi moeten sceyden,
Het moet gescheyden zijn.
Die wachter blaest sinen horen,
Ick sie den dach int scijn.’

8
‘Ic en weet van gheenen dage,
Noch van geenen manenschijn.
Ghi zijt die morghensterre,
Ghi verhuecht dat herte mijn.’

9
Och, die dit liedeken dichte,
Dat was een ruyter fijn,
Hi hevet ghesongen so lichte
Te Campen al in den wijn.