Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 172]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 54

[p. 173]

74 Een oudt liedeken

[Commentaar]

1
‘Het viel eens hemels douwe
Voor mijns liefs vensterkijn,
Ick en weet geen schoonder vrouwe,
Si staet int herte mijn,
Si hout mijn herte bevangen
Twelck is so seer doorwont,
Mocht ic troost ontfanghen,
So waer ic gansch ghesont.

2
Die winter is verganghen,
Ic sie des meys virtuyt.
Ic sie die looverkens hangen,
Die bloemen spruyten int cruyt.
In gheenen groenen dale
Daer ist genoechlijc zijn,
Daer singhet die nachtegale
Ende so menich voghelkijn.

3
Ic wil den mey gaen houwen
Voor mijns liefs veynsterkijn
Ende scencken mijn lief trouwe,
Die alderliefste mijn;
Ende segghen: “Lief, wilt comen
Voor u cleyn vensterken staen,
Ontfaet den mey met bloemen,
Hi is so schoone ghedaen!”’

4
Tmeysken, si was beraden,
Si liet haer lief in,
Heymelic al stille,
In een cleyn camerken;
Daer lagen si twee verborghen
Een corte wijle ende niet lanc.
Die wachter opter mueren
Hief op een liet, hi sanck:

5
‘Och, isser yemant inne?
Die schaf hem balde vandaen.
Ic sie den dach opdringhen,
Al in dat oosten opgaen.
Nu schaft u balde van henen
Tot op een ander tijt,
Den tijt sal noch wel keeren
Dat ghi sult zijn verblijt.’

6
‘Swighet, wachter, stille,
Ende laet u singhen staen!
Daer is so schoonen vrouwe
In mijnen armen bevaen.
Si heeft mijn herte genesen,
Twelc was so seer doorwont,
Och wachter goet gepresen,
En makes niemant condt.’

7
‘Ic sie den dach opdringhen,
Tscheyden moet ymmer zijn,
Ic moet mijn dageliet singen.
Wacht u, edel ruyter fijn,
Ende maect u rasch van henen,
Tot op een ander tijt.
Den tijt sal noch wel comen
Dat ghi suit zijn verblijt.’