Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 178]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 96

[p. 179]

77 Een amoreus liedeken

[Commentaar]

1
Het vlooch een so cleynen wilt vogelken
Tot mijns liefs venster in.
‘Staet op, mijn alderliefste,
Staet op ende laet mi in!
Ic hebbe te nacht gevloghen
Al door die wille dijn.’

2
‘Hebdi te nacht ghevlogen
Al door die wille van mi?
So coemt ter halver middernacht,
Ic wil u laten in.
Ic wil u decken warme
Met mijnen sneewitten arme.’

3
Ende dat verhoorde een wachter goet
Op hooger tinnen lach.
‘Ic waen, ghi waert een huebsce,
Een huebsce machdelijn.’
Ende si had inghelaten
Die lantsknecht van der straten!

4
‘Och willet, wachter, swigen,
Laet dat verholen zijn!
So wil ic u schincken
Van gouden een vingherlijn,
Daertoe een schoon cranselijn.
Och Here God van den hemel,
Hoe is den dach so lanck!’

5
‘Den dach en is so lange niet,
Het wert wel wederom nacht!
Mi heeft so huebscen maechdelijn
Een bislapen toegesacht!
Och, mocht ic bi haer slapen!
Mijn trueren soude ic laten
Ende hebben eenen vrijen moet.
Om alle lantsknechten wille
Verteere ic mijn gelt, mijn goet.’

6
‘Mer dat ghi by mi slapen sout,
Dat is die wille van mi.
Och willet, lansknecht, swigen;
Ghi sult die liefste zijn
Daerop een so huebscen moet.’
Om alle lantsknechten wille
Verteer ic mijn gelt ende goet.

7
Die ons dit liedeken eerstwerf sanck,
So wel gesongen heeft,
Dat heeft ghedaen een vrome lantsknecht,
God geve hem een vrolic jaer:
Hi hevet so wel ghesongen.
God sceynde alle niders tongen!
Hi hevet eenen vrijen moet.
Om alle lantsknechten wille
Verteer ic mijn gelt ende goet.