Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 166]

melodie depb 1539, nr. 14

[p. 167]

72 Een oudt liedeken

[Commentaar]

1
Het viel een coelen douwe
Tot eender veynster in,
Tot eender huebscer vrouwen,
Ghevangen int herte mijn.
‘O lieffelijc om bevanghen,
Staet op ende laet mi in.
Na u staet mijn verlanghen,
By dy so wil ick zijn!’

2
Dat meysken was beheynde,
Si liet den knape in
So heymelijc op een eynde,
Al in een camerkijn.
Daer laghen si twee bi den ander,
Die wile en was haer niet lanc!
De wachter opter tinnen lach,
Hi hief op een liet, hi sanck.

3
‘Swyghet, wachter, stille,
Ick wil u gheven loon!
Mi dunct een vroulic beelde,
Des ick gheen rou en hae.
Si leyt in mijnder herten,
Si breket mijnen sin,
Bi haer so wil ick blijven,
Si is die liefste mijn!

4
Bi haer so wil ick blijven,
Bi haer so ben ick gaerne!
Si heeft twee valckenoogen,
Si is mijn morghensterre,
Si heeft twee witte wanghen
Ende eenen rooden mont.
Ons Heer God wilse behoeden
In alder duecht ghesont.

5
Al voor mijns vaders hove
Daer staen twee boomkens fijn.
Die een draecht noten mischaten,
Die ander goede nagelkijns.
Die noten die sijn soet,
Die naghelen zijn goet.
Die wil ic die liefste draghen
Tot eenen frisschen vrijen moet!’