Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 160]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 1

[p. 161]

69 Een oudt liedeken

[Commentaar]

1
Het wayt een windeken coel uuten oosten.
Hoe lustelijc staet dat groene wout!
Die vogelkens singen, wie sal mi troosten?
Vrouwenghepeyns is menichfout.

2
Ic wil mi selven eens gaen vermeyden,
Aldaer die liefste te woonen plach
Ende dencken om den tijt voorleden;
God gheve die liefste goeden dach.

3
Ic was een clercxken, ic lach ter scholen.
Den rechten wech hebbe ic ghemist,
Schoon jonghe vrouwen doen mi dolen.
Weder te keeren dat dunct mi best.

4
Dit heffe ic op, dat wil ic vaten,
Al om een die alderliefste mijn.
Drincke ic mi droncken, drinct ghi bi maten:
Dat u misquame, dat waer mi leedt.

5
Noch weet ick een liefken uutvercoren,
Daer waer ic also gaerne bi.
Wat icse minne, tis al verloren:
Crancken troost so gheeft si mi.

6
Al op den hoeck van deser straten
Daer woont so properen meysken fijn.
Daer sal ick noch eenen nacht bi slapen,
Oft craey en salder gheen voghel zijn!

7
Rijck God, mach ic den dach noch leven
Dat si mi minde ende ic haer niet,
So soude mijn herteken in vruechden leven,
Dat nu leyt in swaer verdriet.

8
Nu is dit lot op mi ghevallen,
Daer ick een cansse afwachten moet.
Aylacen, ic en heb gheenen troost met allen,
Niet dan altijt druc ende teghenspoet.