Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 140]

melodie depb 1539, nr. 60

[p. 141]

60 Een oudt liedeken

[Commentaar]

1
Het worp een knaep so heimelike dingen
Al voor eens borgers camerlijn.
Sijn boel was daerbinnen,
Het was eens borgers dochter goet;
Daerop so schafte die knape sinen moet,
Na haer staet zijn verlanghen.

2
Hoe luyde singet die wachter opter tinnen:
‘Als twee schoon liefkens tesamen zijn,
Si moghen hem wel versinnen!
Het is: “Geluck ende een goet jaer!
Ic schencke mijn lief vijfduysent jaer!
Mijn boel, eenen goeden morghen!”’

3
Dat maechdeken sprac: ‘Mach mi den knaep niet werden
In een duyster camerken,
Van rouwe moet ick sterven.
Och, sterve ick nu, so ben ic doot,
So graeft mi onder die rooskens root,
So verre aen gheen groen heyde.’

4
Hi nam dat maechdeken bi der hant,
Hi leydese door dat groene wout,
Dat groene wout ten eynde.
Hi leydese al onder een linde staet breyt,
Daer vonden si twee een bedde bereyt,
Si laghen daer bi malcanderen.

5
Si laghen daer den langen nacht verborgen
Al in een duyster camerken,
Totdat quam den lichten morghen.
Tsmorghens vroech, alst was schoon dach,
Dat maechdeken dede den ruyter geclach:
Si haddet so geerne verborghen.

6
Die dit liedeken eerstwerf heeft gesonghen,
Het was een ruyter uut Brabant,
Uut Nederlant is hi gecomen.
Hi voerde een spijse op zijnder hant,
Met pijpen, met trommen trect door tlant,
Sijn sinnen staen na den crijghe.