Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 142]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 146

[p. 143]

61 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Het voer een maechdelijn over Rijn,
Tsavonts al in der manenschijn,
Met haer sneewitte handen,
Die winter tot haerder schanden.

2
Met dien quam daer een ridder gereden.
Hi groette die maget tot dier stede.
Hi seyde: ‘God groet u, reyne!
Waerom staet ghi hier alleyne?’

3
‘Omdat ic hier alleyne stae,
Dat doet, dat ic gheenen boel en hae
Die ick met herten meyne:
Daerom stae ic hier alleyne, ja, alleyne.’

4
‘Och machdelijn, woudy met mi gaen,
Ic soude u leyen daer rooskens staen,
So verre aen gheender groender heyden
Daer schaepen ende lammeren weyden.’

5
‘Crijschman, ghi zijt te hooch geboren.
Ic ontsie so seere mijns vaders toren,
Ic wilt mijnder moeder vraghen
Oft ic metten lantsknecht mach waghen.’

6
‘Och moeder,’ seyt si, ‘moeder mijn,
Nu wecket mi in der maneschijn.
Laet mi die lammeren weyden
So verre aen gheender groender heyden.’

7
‘Och dochter, ghi zijt noch wel te cleyne,
Ghi slaept noch wel een jaer alleyn!
Tsoheyme so suit ghi blijven
Ende spinnen die groene side.’

8
‘Dat ic tsoheyme blijven moet,
Dat doet mijnder herten groote wederspoet!
Die lantsknecht mach mi werden,
Desghelijcx en was noyt opter aerden.’

9
Die moeder sloot haer dore toe,
Dat maechdelijn spranck ter veynster uut.
Si wilde den lantsknecht haven,
Haer leven woude si wagen.

10
Die dit liedeken eerstwerf sanck,
Een vroom lantsknecht is hi ghenaemt.
Hi hevet wel ghesonghen,
Van die alderliefste is hi gedronghen.