Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 136]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 112.

[p. 137]

59 Van Thijsken van den Schilde

[Commentaar]

1
Het is goet vrede in alle Duytsce landen
Sonder Thijsken van den Schilde, hi leyt te Delder ghevanghen,
Hi leyt ghevangen so swaerlijck op zijn lijf,
Hi leyt ghevangen so swaerlijck op zijn lijf.

2
Die vrou al van den Scilde, si lach op hooger tinnen.
Si sach die heeren, die borghers comen binnen,
Si en sach daer Thijsken, haer liefste boele, niet,
Si en sach daer Thijsken, haer liefste boele, niet.

3
‘Ghi ruyters, ghi rovers, ghi heeren van der straten,
Waer hebdi Thisken van der Schilde ghelaten?
Waer hebdi gelaten die liefste boele mijn?
Waer hebdi gelaten die liefste boele mijn?’

4
‘Och vrouken van den Schilde, nu en laet u niet verlanghen
Dat Thijsken van den Schilde te Delder leyt ghevanghen.
Hi leyt ghevangen so swaerlijck op zijn lijf,
Hi leyt ghevangen so swaerlijck op zijn lijf.’

5
Dat vrouken van den Schilde en woudes niet ghelooven.
Si dede haer paerdeken sadelen ende toomen,
Si reedt te Delder al voor dat hooghe huys,
Si reedt te Delder al voor dat hooghe huys.

6
‘Och Thijsken van den Schilde, dats bistu nu hierbinnen,
So steect u hoofdeken al uut der hoogher tinnen,
Laet mi aenschouwen u fiere jonghe lijf,
Laet mi aenschouwen u fiere jonghe lijf!’

7
Thijsken van den Schilde en liets hem niet verdrieten.
Hi liet zijn hoofdeken ter hooger tinnen uutschieten,
Hi liet haer aenschouwen zijn fiere jonghe lijf,
Hi liet haer aenschouwen zijn fiere jonghe lijf.

[p. 138]

 

8

 

‘Thijsken van den Schilde, ghi en wout my niet ghelooven

 

Dat ghi bi daghe, by nachte, soudt laten u ruyten, u rooven,

 

Dat ghi soudt laten u rooven ter halver middernacht,

 

Dat ghi soudt laten u rooven ter halver middernacht.’

 

 

 

9

 

‘Ja vrouken van den Schilde, dat quam by uwen sculden:

 

Dat ghi wout draghen dat silver ende root gulden,

 

Dat ghi wout draghen dat roode beslaghen gout,

 

Dat ghi wout draghen dat roode beslaghen gout!’

 

 

 

10

 

‘Och Thijsken van den Schilde, haddy dat woort ghesweghen!

 

Met silver ende roode gout had ick u op doen weghen,

 

Dat u nu sal costen dijn fiere jonghe lijf,

 

Dat u nu sal costen dijn fiere jonghe lijf!’

 

 

 

11

 

‘Och vrouken van den Schilde, en soude u dat niet verdrieten

 

Dat mi die raven, die voghelen souden eten?

 

Dat mi souden eten so menich clein vogelken,

 

Dat mi souden eten so menich clein vogelken?’

 

 

 

12

 

‘Och Thijsken van den Schilde, en laet u niet verlanghen:

 

Ick sal u radeken met rooskens ombehanghen,

 

Daerop sal rusten dijn fiere jonge lijf,

 

Daerop sal rusten dijn fiere jonge lijf!’