Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 135]

58 Een out liedeken

[Commentaar]

1
Het quamen drie ruyters geloopen,
So verre int Duytsche lant,
Met netten ende met knoopen, ja knoopen.
Het waren die beste die men vant.

2
Si quamen voor eender waerdinnen huys,
Aldaer men tapte den wijn.
‘Waerdinne, wi droncken so gaerne, ja gaerne!
Wi en hebben gheen gheldekijn.’

3
‘Waerop soude ick u borghen?
Ghi coemt uut vreemde landen,
U cleederkens die zijn dinne, ja dinne,
Ghi en hebbet ghelt noch panden!’

4
Doen sprack dat jonckwijf van den huys:
‘Nu tappet den ruyters den wijn,
Al dat si verteeren, ja teeren,
Daer sal ick u boorghe voor zijn!’

5
Doen sprac die vrouwe van den huys:
‘En spreket niet so bout!
Si souden u helpen verteeren, ja teeren,
U silver ende oock u gout!’

6
Doen sprac dat jonckwijf van den huys:
‘Ic woude, die joncste ruyter waere mijn
Ende ick ermede soude gaen wandelen, ja wandelen,
Van Straesborch tot op den Rijn!’

7
Die joncste ruyter tooch uut zijn net
Ende worpt in der maghet schoot:
Daer stont die edel ruyter, ja ruyter,
In een wambeys van goude root!