Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 124]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 90

[p. 125]

55 Van den leeraer opter tinnen

[Commentaar]

1
Hoe luyde sanc die leeraer opter tinnen:
‘So wie met sonden is beswaert,
God laet hem wel verwinnen
Ende keere zijn herte tot Godewaert,
Eer hem die doot den wech ondergaet.
Si zijn wijs, diet connen versinnen!

2
Och edel mensce, denct dat ghi moet sterven!
En maect ghi u niet van sonden quijt,
Gods Rijcke moet ghi derven.
Ghi hebt dicwijls versuymt den tijt;
Ten si door Gods genadicheyt,
Die helle moet u erven.’

3
Ende dat verhoorde een jongelinc, jonc van jaren.
‘Leeraer,’ seyt hi, ‘doet mi gewach:
Hoe moechdy dus gheberen?
Ick sal noch leven menighen dach
Ende hebben blijschap als ick plach,
Daerna met Gode varen.’

4
Die leeraer sprac: ‘Dat is seer hooge vermeten!
Waer zijn u ghesellen nu
Die bi u waren gheseten?
Si hadden der jaren so veel als ghi:
Waer zijn si nu? Berechtes mi!
Die wormen hebbense gheten.’

5
Die jongelinc sprac: ‘Ic en can mi niet bedwinghen;
Ic wil gebruycken dat leven mijn
Met dansen ende springhen.
Si moeten sterven, die veyghe zijn;
Laet ons gaen drincken den coelen wijn.
God sal ons wel ghehingen.’

[p. 126]

 

6

 

Die leeraer sprac: ‘Dit leven en mach niet dueren,

 

Mer het verkeert so menichsins

 

In also corter uren.

 

Waerdy van den sinne mijn,

 

Als ghi mi dunct vol sonden zijn,

 

Ghi en soudt niet doen dan trueren.’

 

 

 

7

 

Die jongelinc sprac: ‘Men can mi niet ontraden,

 

Dat ic dese werelt soude scheyden van

 

Ende leven in versmaden.

 

Ic sal mi beteren als ic can.

 

Der werelt vruecht ende haer gespan

 

En can ic niet versaden.’

 

 

 

8

 

Die leeraer sprac: ‘Ghi dunct mi buyten keere,

 

Dat ghi der werelt vruechden kiest

 

Voor dat leven van Onsen Heere.

 

Siet, dat ghi so niet en riest,

 

Dat ghi dat Rijcke Gods verliest,

 

Dat dueren sal ymmermeere!’

 

 

 

9

 

Die jongelinc sprac: ‘Sal ic Gods Rijcke derven?

 

So claech ic mijnder armer sielen misval,

 

Dat ic sal moeten sterven!

 

Ic hebbe gemist den rechten pat.

 

Wat sal ic doen, berecht mi dat,

 

Dat ic schouwe der hellen erven?’

 

 

 

10

 

Die leeraer sprac: ‘Wildi in duechden risen?

 

Den rechten wech te Godewaert

 

Wil ic u so gheerne wisen,

 

Daer nemmermeer en is verdriet.

 

Doet altoos wel, en twifelt niet,

 

God sal u siele spijsen.’

 

 

 

11

 

Die jonghelinc sprac: ‘Sal ic zijn verloren,

 

So mach mi wel rouwen dat leven mijn,

 

Dat ic oeyt was gheboren!

 

Ic wil schouwen der hellen pijn,

 

Sodat mijn arm siele mach zijn

 

Hierna met Gode vercoren.’

 

 

[p. 127]

 

12

 

Die leeraer sprack: ‘Wildi u sonden gaen bedincken

 

Ende leven op Gods genadicheyt,

 

Sijn Rijck sal Hi u schincken.

 

Siet dat ghi u daertoe bereyt,

 

Oft ghi moet, voorwaer gheseyt,

 

In die eewige allende sincken!’

 

 

 

13

 

Die jongelinc sprac: ‘Die werelt wil ic laten,

 

Ick wil Gode dienen altijt

 

In minnen ende in charitaten,

 

Ende draghen eenen grauwen rock.

 

Al waer ick alder werelt jock,

 

Ick hope, het sal mi baten.’

 

 

 

14

 

Die leeraer sprac: ‘Ghi segt alte wale.

 

Doet der werelt sonden af:

 

Het brenget u in die sale

 

Daer Gods enghelen singhen lof.

 

Doet altoos wel, quijt u belof

 

Ende schouwet der hellen quale.’

 

 

 

15

 

Die jongelinc sprac: ‘Die quale moet ic scouwen!

 

Ic wil Gode dienen altijt.

 

Die werelt wil ic verdouwen

 

Ende maken mi van sonden quijt,

 

Dat ic van Gode niet en hoore verwijt.

 

Ick duchte, het soude mi rouwen.’

 

 

 

16

 

Die leeraer sprac: ‘Overdencken wi onse sonden

 

Ende dienen den Here met herten devoot,

 

Die doorsiet alle gronden;

 

Ende beteren ons met haesten groot,

 

Eer ons coemt aen die bitter doot:

 

Wi worden salich vonden.’