Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 116]

melodie Hs. Segovia, f. 130v

[p. 117]

52 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Ghi ruyters, gesellen van avontueren,
Die gaerne sitten op den wijnbanc,
Wi ligghen ghesloten tusschen mueren,
Van fortuynen zijn wij so cranc.
Een verrader ons daertoe dwanc!
Met schoone woorden hebben si ons gevaen.
Den tijt sal keeren, eer yet lanc,
Dat wi te Brugghe op strate sullen gaen.

2
Quade tonghen soudent gaerne keeren
Dat wi souden laten Vlaenderen soet.
Men sal altoos goede ghildekens eeren
Ende maken altijt eenen moet.
Mer die besmet is van Judas' bloet,
Die schieten altijt haer fenijn.
Elc wachter hem voor, siet wat hi doet,
This so quaet ghevanghen te zijn.

3
Al ligghen wi nu in dit perket,
Wi sullender noch eens uut raken.
Wi zijn ghevanghen al teghen die wet,
Dat deden ons des heeren knapen.
Vijf wolven quamen daer om twee schapen,
Si en hadden daerop niet gedacht.
Si souden haren broeder ontschaken
Al om te betalen haer pacht!

4
Nu bidde ick alle ruyters fijn,
Dat si hem willen wachten
Voor quade tonghen, gheen argher fenijn!
Si schieten bi daghe ende ooc bi nachte.
Si hebben so menigherhande gedachte
Eer si strijcken haren staert.
Ghi ruyters, ghesellen, hoort mijn clachte,
Want si is wel hoorens waert!

5
Die dit liedeken heeft gestelt,
Van Mechelen is hi gheboren.
In sinen buydel en hout hi gheen ghelt,
Hi ghevet gaerne al tevoren.
Schoone vrouwen heeft hi uutvercoren,
Die staen so vaste int herte claer.
Schenct den wijn en laet niet trueren,
Het coemt alleleens over hondert jaer.