Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 110]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 106

[p. 111]

49 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Ghepeys, ghepeys, vol van envijen,
Dwelc oorspronc is dat menich truert,
Hoe queldi mi nu met fantasijen,
Mi dunct dat mi mijn herte schuert!
God gheve haer vruecht, duer wient ghebuert,
Al doetse mi dese quale...
Haer wesen fier heeft mi becuert
Midts tcoluer van corale.
Rast u, ghi nachtegale,
Vliecht uut dat wilde wout.
Gaet, segt haer dit altemael
Ende groetse mi menichfout.

2
Ick peynse om Venus' discipline,
Die mi so late sandt dese sucht.
Hoe stadigher liefde, hoe merder pijne,
Hoe vuylder wonde, hoe erger ducht.
Een tijtlick fruyt neemt saen de vlucht,
Ghepluct ten groenen dale.
Men prijst best een volwassen vrucht,
Ghelijc een cuyssche smale.
Rast u, ghi nachtegale,
Vliecht uut dat wilde wout.
Gaet, segt haer dit altemael
Ende groetse mi menichfout.

3
Beloften veel is si mi schuldich,
Mer onder al een excellent,
Daerna verlanghet mi menichfuldich,
Wat is, tis haer bekent.
Wat ick bedrijve in mijn convent,
Dit altoos ic verhale:
Vonde ic mi leech als si is absent,
Van haer ic niet en fale.
Rast u, ghi nachtegale,
Vliecht uut dat wilde wout.
Gaet, segt haer dit altemael
Ende groetse mi menichfout.

4
Ghepeyns, hoe sou ic dy niet gehingen?
Ic moet, eylaes, tis groote noot,
Dat doen thienduysent vreemde dinghen,
Ons beyden ghebuert - si weet al bloot:
Wi drincken vruecht en droefheyt groot,
Beyde uut Fortuynen schale.
Door tswaer ghepeyns van dit exploot,
Therte sterft, al waert van stale...
Rast u, ghi nachtegale,
Vliecht uut dat wilde wout.
Gaet, segt haer dit altemael
Ende groetse mi menichfout.

5
Mocht men met cruyde oft medecijne
Ghenesen mijnder liefden brant,
Ic waer ghenesen van der pijne.
Mer neent, ten hulpt sulck onderstant.
Dus gatet, eylaes, aen minen cant
Door tlast der minnen strale.
Ic vloecke den afgod die mi bant
Met Venus' bitter dwale.
Rast u, ghi nachtegale,
Vliecht uut dat wilde wout.
Gaet, segt haer dit altemael
Ende groetse mi menichfout.

6
Princesse, ic swijghe veel om beter
Als ic peynse om ons oude spel.
Ic en vant ter werelt noeyt secreter,
Dies vreese ic twint dese nijders fel.
Vrou Venus dect haer kinderkens wel,
Draghen zijs huesche tale.
Tsal al wel zijn door mijn bevel,
Schoon lief, dat is tprincepale.
Rast u, ghi nachtegale,
Vliecht uut dat wilde wout.
Gaet, segt haer dit altemael
Ende groetse mi menichfout.