Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 108]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 21

[p. 109]

48 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Fortuyne, wat hebdy ghebrouwen?
Ick en weet mi gheenen raet.
Waer sal ick mi onthouwen?
Mijn herte wert geheel desperaet,
Dat ick nu Brugghe moet laten,
Die schone stede soet.
Rijck God, coemt mi te baten!
Mijn herte verbrant al in den gloet,
O lieffelijck lief,
Door u schoon aenschijn soet.
Dat mach ick wel beclaghen,
Dat ick u nu laten moet.

2
Wat sullen wi nu gaen beghinnen,
Wi ghildekens al ghemeyn?
Si woont te Brugghe binnen,
Dat alderwaertste greyn.
Si heeft mi nu begheven
Ende ghelaten in den noot.
Och, boven alle die ter werelt leven,
So sterve ick ja die doot.
O lieffelijck lief,
Door u schoon aenschijn soet,
Dat mach ick wel beclaghen,
Dat ick u nu laten moet.

3
Dat ick oyt was gheboren,
Van moeder lijf ontfinck,
Daerom so moet ick trueren,
Het is mi een droevich dinck.
Vrou Venus, wat condi maken?
Ick en weets mi gheenen raet.
Het zijn vreemde saken
Die ghi nu aengaet.
O lieffelijc lief,
Door u schoon aenschijn soet,
Dat mach ick wel beclaghen,
Dat ick u nu laten moet.

4
Dit liedeken is eerst ghesongen
Te Brugghe al op die steen,
In spijte van alle nijders tonghen,
Ter eeren van vroukens reyn.
Een Mechelaer hevet geschreven,
Daer hi lach in der noot.
Nu moet hi haer begheven,
Dat sal hem doen den doot.
O lieffelick lief,
Door u schoon aenschijn soet,
Dat mach ick wel beclaghen,
Dat ick u nu laten moet.