47 Een nyeu liedeken
[Commentaar]
Fortuyne heeft mi verbeten,
Als mijn lief mach weten,
Wantrouwe, ghi doet mi quelen,
Met mi hout si haer spelen,
Tscheyden gaet mi so swaer!
Scheyden moet ick van dy!
Dat ick van haer nu moet scheyden,
Ic blijve in drucke versmacht.
Schoon lief, wilt my troost gheven,
O Cupido, god van minnen,
Laet ghi mi int verdriet,
Ick duchte, ick sal ontsinnen,
Tscheyden gaet mi so swaer!
Scheyden moet ick van dy!
Mocht icse noch aenscouwen,
Haer schoon bruyn oochskens claer!
Die bloeme boven alle vrouwen,
Men costse mi niet ontprijsen,
Nu, noch tot gheender stont.
Mochte haer minne noch rijsen,
Tscheyden gaet mi so swaer!
Scheyden moet ick van dy!
Mer lacen, si slaet mi nu swijcke,
Ick en ben niet haers ghelijcke,
Mach mi gheenen troost ghebueren,
Dat lijden wert mi veel te stranck.
Tscheyden gaet mi so swaer!
Scheyden moet ick van dy!
Fortuyne sal noch faelgieren,
Ende dat in corten termijn.
Ick sal noch vruecht hantieren
In spijt van alle dese nijders fenijn.
Al ligghe ick onder die voeten,
Ende mijnen druck noch boeten,
Ondanc alle die nijders fel.
Tscheyden gaet mi so swaer!
Scheyden moet ick van dy!
Princersse, reyn ghepresen,
Als ick bi u alleyne mach wesen,
Dat ic van u nu moet scheyden
Oorlof tusschen ons beyden,
Het scheyden gaet mi so naer!
|
|