Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 96]

41 Een amoreus liedeken

[Commentaar]

1
Een lodderlijc vrouken seer amoreus,
- Si was van wesen so huebsch ende fijn! -
Met een gheselleken, seer coragieus,
Ghinc si te biere ende in den wijn.
Si schoncken, si droncken, si maecten jolijt;
Al lachende wert de ruyter zijn geldeken quijt!

2
Si zijn in liefden wel also vast:
Si en connen van malcanderen niet gescheen.
Wanner hise aen haer borstkens tast,
Ten mach dat vrouken niet verleen!
Si songhen, si spronghen, si maecten jolijt;
Al lachende wert den ruyter zijn geldeken quijt!

3
Dus zijnse met hen beyden slapen ghegaen.
Si speelden te samen een soet accoort
Ende ghinghen in Venus' fonteynen dwaen,
Ghelijck sulcke ghelievekens toebehoort.
Vrou Venus' spel en wert daer niet benijt...
Al lachende wert den ruyter zijn geldeken quijt!

4
Tsmorghens vroech, alst was schoon dach,
Hoe vriendelijc dat hi op dat vrouken loech!
Met lodderliken ooghen dat si hem aensach.
Si sleepten te samen vrou Venus' ploech.
Si schoncken, si droncken, si maecten jolijt;
Al lachende wert den ruyter zijn geldeken quijt!

5
Dat vrouken docht eenen loosen toer,
Wanneer zijn gheldeken was al verschoyt:
En si was dubbelder dan een snoer!
Het was verteert ende al verpoyt.
Met singhen, met springen, met groot jolijt,
Maken si menich ruyter zijn geldeken quijt!

[p. 97]

 

6

 

‘Princersse lief, hoe come ic in dit verwaet?

 

Mer dat ick van u dus scheyden moet!

 

Ic worde verworpen uut minen staet,

 

Daer wi plegen te sitten in vruechden soet

 

Ende schoncken ende droncken ende maecten jolijt!’

 

Al lachende wert den ruyter zijn geldeken quijt!