Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 83]

34 Een oudt liedeken

[Commentaar]

(Ende den eersten reghel singhet altoos tweewerf)

1
Dat ruyterken in der schueren lach:
Die schuer was cout, den ruyter was nat.

2
‘Och lieve heer waert, decket mi!
Die schuer is cout, seer vrieset mi.’

3
Die waert sprac zijnder dienstmaecht toe:
‘Gaet, decket den ruyter met haverstroe.’

4
Dat meysken en dorstet laten niet,
Si dede dat haer haer meester hiet.

5
Si nam den ruyter in haren arm,
Al was hi cout, si maecte hem warm.

6
Doen die ruyter zijn willeken had gedaen,
Sprac hi: ‘Scoon meisken, ghi moecht wel gaen.’

7
‘Waer soude ic rijden, waer soude ic gaen?
Ic ben met uwen kinde bevaen!’

8
‘Sidy met mijnen kinde bevaen,
So sult ghi rijden ende ick sal gaen.’

9
Hi settese voor hem op zijn paert,
Hi voerdese tzijnder moeder waert.

10
‘Och lieve moeder, hier is mijn wijf:
Ick hebse liever dan alle u lijf.’

11
Die moeder sette haer eenen stoel,
Die dochter worp daer een cussen toe.

12
Die moeder leyde een ey int vier,
Die dochter twee, dat waren drie.