Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 80]

32 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Die mey is so genoechlijcken tijt,
Het spruyten gelu bloemkens aen der heiden.
Ic hebbe verloren alle mijn jolijt,
Mijn gepeys is so menigherleyde.
Ic en was nije van goeder herten vro, vro, vro,
Van goeder herten also vro:
Mi en waer leedt, misquaem u yet.

2
Sal ic langhe in druck moeten leven?
Schoon waerde lieveken, ic ende ghy...
Mi dunct, dat mi alle aderen beven
Ende mijn leden begeven my.
Ic en was nije van goeder herten vro, vro, vro,
Van goeder herten also vro:
Mi en waer leedt, misquaem u yet.

3
Siet op mi, trousalich wijf:
Suldijs mi nu ter noot afgaen?
Herte, moet, sin ende daertoe lijf
Sullen tot uwer ghenaden staen.
Ic en was nije van goeder herten vro, vro, vro,
Van goeder herten also vro:
Mi en waer leedt, misquaem u yet.

4
Staet mi in staden, schoon lief,
Om uwen wil draghe ick graeu ende grijs.
Siet op mi: en kendy my niet?
Siet op mi, so moechdijs worden wijs.
Ic en was nije van goeder herten vro, vro, vro,
Van goeder herten also vro:
Mi en waer leedt, misquaem u yet.

[p. 81]

 

5

 

Seven jaer heb ick geploghen

 

Om te vercrijghen een ghestadich lief.

 

Ick hebbe gheleghen in swaren tormenten:

 

En suldy mijns ontfermen niet?

 

Ic en was nije van goeder herten vro, vro, vro,

 

Van goeder herten also vro:

 

Mi en waer leedt, misquaem u yet.

 

 

 

6

 

Ic siese hier gaen voor mijn ooghen:

 

Och, op mi en achtse niet!

 

Och leyder, qualijck can ict ghedooghen

 

Dat een ander heeft mijn lief!

 

Ic en was nije van goeder herten vro, vro, vro,

 

Van goeder herten also vro:

 

Mi en waer leet, misquaem u yet.