Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 52]

22 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Daer soude haer een maget vermeyden,
Vermeyden so woude si gaen;
Roode rooskens wou si plucken,
Die aen der heyden staen.

2
Wat vant si in haren wege?
Een welgheboren man.
Hi tooch haer uut haer cleeder,
Die maget wert so gram.

3
‘Nu ghevet mi mijn cleyder,
Och welgheboren man!
Ick schaems my also seere,
Dat ic hier naect sal staen.’

4
‘Dats uwe bonte cleyder
En crijchdi waerlijc niet;
U eere suldy hier laten,
Eer ghi van mi schiet.’

5
‘Sal ic mijn eere hier laten,
Och welgheboren man?
Naect was ic gheboren,
Ic en had geen cleyderen an!’

6
Hi nam die schoone maget
Al bi der witter hant,
Hi leydese onder die linde
Die hi so schoone vant.

7
Doen die hubsche ridder
Sijn willecken hadde gedaen,
Hi seyde: ‘Staet op, joncfrouwe,
Ghi moecht wel tuiswaert gaen.’

[p. 53]

 

8

 

‘Waer sal ic henen keren,

 

Waer sal ic henen gaen?

 

Hadt ghi mi maecht gelaten,

 

Ghi hadt veel badt gedaen.’

 

 

 

9

 

Hi streec van sinen handen

 

Van goude een vingherlijn.

 

‘Hout dat, schoon joncfrouwe,

 

Daer is die trouwe mijn.’

 

 

 

10

 

Wat gaf hy haer te loone

 

Tot haren nieuwen jaer?

 

Een kindeken in der wiegen

 

Met sinen gecrolden hayr.

 

 

 

11

 

Ist dan een knechtken,

 

Een goelijck knapelkijn,

 

Dat willen wi leeren schieten

 

Al na die cleyne vogelkijn.

 

 

 

12

 

Ist dan een maechdekijn,

 

Een goelijc maechdelijn,

 

Dat willen wi leeren breyden

 

Van peerlen een cranselijn.

 

 

 

13

 

Dye dit liet heeft ghedicht,

 

Dat was een ruyter fijn.

 

Hi hevet wel gesongen,

 

Al om die liefste zijn.