Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 32]

melodie depb 1539, nr. 98

[p. 33]

13 Een oudt liedeken

[Commentaar]

1
‘Bistu een crijgher oft bistu een boer?
Hoe siedy uut uwer cappen so soer!
Wildy een crijschman zijn,
So neemt vijfhondert gulden met u -
Den crijch sal ic u leeren!’

2
Hansken swoer eenen dieren eet:
‘Al waert mijn vader ende moeder leet,
Den crijch en sal ic niet laten.
Ic wil gaen ruyten, roven, stichten brant,
Al op des heeren straten.’

3
Hansken dede zijns selfs raet:
Hi vercocht caf ende haversaet,
Hi woude al na den crijghe.
Corte cleyderen dede hi aen
Al na die ruytersche ghijse.

4
Hi clopte voor een schipmans dore.
‘Bistu daer binnen, so coemter vore
Ende voert mi over twater.
Ic ben een rijck boermans sone,
Den crijch en can ic niet gelaten.’

5
Die schipper was een goet gesel.
Hy voerde hem over twater snel.
Dat water was ongeduere.
‘Rijck God, waer ic tsoheyme gebleven,
In mijns vaders schuere!’

6
Doen Hansken quam ter halver zee,
Sijn hooft dede hem so wee,
Den coop was hem berouwen.
‘Rijck God, waer ick tsoheyme ghebleven,
Mijn vaders acker woude ick bouwen!’

7
Doen Hansken over dat water quam,
Een scram in sinen beck dat hi vernam:
Doen wast hem seer berouwen.
‘Hadde ick den ploechsteert metter hant,
Mijns vaders acker soude ick wel bouwen!’