Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 31]

12 Een oudt liedeken

[Commentaar]

1
Adieu Antwerpen, ghenoechlijc pleyn,
Van u so moet ick scheyden.
Ic laet daerin tliefste greyn,
God wil mijn boel geleyden.

2
Als ic uuten lande varen moet
Al binnen den eersten jaer,
Hoe dic verwandelt mijn bloet,
Ic sterve een martelaer.

3
Als ick vaer over die zee,
Van rouwe wil ic sterven:
Dat doet mijn jonc herte wee,
Ick sal temale bederven.

4
Och Venus vrouwe, voeret mijnen schilt,
Aen u roepe ick ghenade;
Helpt mi dat ick mijn boel ghewin
Ende staet mi nu te stade.

5
Dat jaer is lanck, mijn loon is cranck,
Mijn hope heb ic verloren.
Had ic mijn boel bi der hant,
Geen goet en core ic daervoren.

6
Och lacen, si en acht niet meer op mi,
Des lijdt mijn herte rouwe,
Si heeft een ander liever dan mi,
Si was mi noyt ghetrouwe.

7
Die dit liedeken heeft ghedicht,
Hi hevet wel ghesongen
Ter eeren van zijn soete lief.
God sceyn der nijders tonghen!