Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 16]

5 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

Die man

1
Aylaes, ic mach wel weenen ende druckelijck claghen
Dat ic voor mi noyt sulcken houwelijck nam!
Ic liep om hebben een wijf, bi nachten, bi daghen,
Mer lacen, mi dunct dat ic tijts genoech quam...
Si roept met moede gram:
‘Ghi zijt een achterlam verblijf!’
Dus dunct mi even stijf:
Aen elck oore hanget een wijf!

Dat wijf

2
Eylaes, ic mach wel om mijn houwelijc weenen,
Mijn man hout mi deerlick int gequel!
Ick en hebber niet te veel meer dan eenen,
Die is mi so verdrietelijcken ende so fel!
Och, wilde hem yemant el,
So soude ick scheyden snel daervan!
Want so ick ghemercken can:
Aen elck oore hanget een man!

Die man

3
Mijn wijf is vermaert voor een clappeye,
Commeren volghen haer een groot getal.
Eens ter weecken lotert haer de keye
(Men vint er meer, mer ic en kense niet al),
Dan maectse sulcken gheschal,
Het schijnt dat si trecken sal een knijf.
Door sulcken corosijf:
Aen elck oore hanget een wijf!

Dat wijf

4
Mijn man is ledich, selden werct hi geerne.
Hem grouwelt dat hi mi bi hem siet of hoort.
Hi loopt met zijn dronckaerts in de taveerne,
Den lesten penninc moet daer springen voort!
Dan coemt hi so versmoort
Tot miwaert, seer verstoort hi dan.
Mi dunct, door sulck gespan:
Aen elck oore hanget een man!

[p. 17]

 

Die man

 

5

 

Ongehout had ic wel moghen blijven,

 

Hadde ick gedaen na mijnder vrienden raet.

 

Als ick schelde, so wil si vechten en kiven:

 

Van hier tot Roomen en isser gheen so quaet!

 

Ick bense so versaet,

 

Dat ick, als een versmaet katijf:

 

‘Mi dunct, door haer bedrijf,

 

Aen elck oore hanget een wijf!’

 

Dat wijf

 

6

 

Mijn man doet ons goet ter merct voeren,

 

Dwelck dmeeste deel al is vercocht.

 

Dan gaet hi tuysschen, den elleboghe roeren,

 

Daer Joncker Clucht een baexcken sidt en poyt.

 

Hi maect mi so beroeyt,

 

Mi deert dat ic hem oeyt ghewan,

 

Want, so ic eerst began:

 

Aen elck oore hanget een man!

 

Die man

 

7

 

Mijn wijf soude so geerne zijn een caelgie

 

Ende draghen alle daghe een nyeu fatsoen:

 

Een riem, koers, keerl ende een saeyen faelgie;

 

Dan gebreken haer noch coussen ende schoen:

 

Can ict niet al voldoen,

 

So heb ick een sermoen op dlijf!

 

Mi dunct, door sulck ghekijf,

 

Aen elck oore hanget een wijf!

 

Dat wijf

 

8

 

Adieu, hier mede so willen wi oorlof nemen.

 

God gheef den vrouwen een vrolijc jaer!

 

Die sonder mans genoechlijck bremen,

 

Die mogen sorgeloos wandelen hier ende daer.

 

Mer ick blijve int misbaer,

 

Mi volchde liever naer den ban,

 

Dan mi Fortuyne gan:

 

Aen elck oore hanget een man!