Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 18]

6 Een liedeken van den slach van Blangijs

[Commentaar]

1
Als men duysent vierhondert schreef
Ende neghenentseventich jaer,
Wat schoonder victorie doen becleef
Den Vlaminghen, dat was waer!
Te Blangijs al op dat velt,
Daer heeft den Leeu zijn clauwen ontdaen
Met machte ende met ghewelt.
Met foortsen si doordronghen,
Si riepen alle: ‘Flander de Leeu!’
Met Vlaemschen tonghen.

2
Als die Lupaert sach zijn vianden,
Hi en sorchde voor gheen ghequel.
Hi thoonde zijn clauwen ende ooc zijn tanden,
Zijn briesschen, ende dat was fel.
Sijn ooghen blaecten al waert een vier.
Doen riepen alle die capiteynen:
‘God hoede ons in dit bestier!’
Beyde oude metten jonghen,
Si riepen alle: ‘Flander de Leeu!’
Met Vlaemschen tonghen.

3
Die Franchoysen quamen an,
Seer cloeck ende onversaecht.
Ons prince sprack: ‘Elck si een man!
Het moet hier vromelijck zijn gewaecht,
Elck si gemoet ghelijck een lupaert!’
Doen sprack die grave van Romont:
‘Edel Vlamingen, thoont uwen aert!’
Die pijckeniers doordronghen,
Si riepen alle: ‘Flander de Leeu!’
Met Vlaemschen tonghen.

[p. 19]

 

4

 

Ons edel prynce Maximiliaen,

 

Hy beete hem neder te voet

 

Ende hi viel over zijn knien,

 

Biddende Gode met ootmoet.

 

‘Kinderen, dus wil ick dat ghi allen doet

 

Ende ghi, heeren van hooger weerde.’

 

Met dien maecte hi een cruyce voor hem,

 

Hi custe die aerde,

 

Die tranen hem ontspronghen.

 

Si riepen alle: ‘Flander de Leeu!’

 

Met Vlaemschen tonghen.

 

 

 

5

 

Mijn here van Bever ende menich lantshere,

 

Baenrootsen van machte groot,

 

Behaelden daer prijs ende eere

 

- This recht, want het was wel noodt -

 

Midts hulpe van den pijckeniers.

 

Daer blevender wel thienduysent doot

 

Van tsconincx van Vranckerijc hersiers.

 

Hoe vrolijck dat si songen,

 

Si riepen alle: ‘Flander, de Leeu!’

 

Met Vlaemschen tonghen.

 

 

 

6

 

In oestmaent den sevensten dach

 

So is den slach geschiet.

 

Ick bidde Maria, daer God in lach,

 

Ende Hem, die alle dinck versiet

 

Bi zijnder Godlijcker cracht.

 

Wi willen Hem om victorie bidden,

 

- Hi heves also wel die macht! -

 

Met handen ghedronghen.

 

Si riepen alle: ‘Flander de Leeu!’

 

Met Vlaemschen tonghen.